Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku

Pałacyk gościnny Branickich – pałac w Białymstoku zbudowany w połowie XVIII wieku (ok. roku 1771) w stylu barokowym, prawdopodobnie według projektu Jana Zygmunta Deybela. Znajduje się przy ul. Kilińskiego 6^[2].

Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku

nr rej. A-214 z 14.07.1947[1]
Państwo	Polska
Miejscowość	Białystok
Adres	ul. Kilińskiego 6
Styl architektoniczny	barokowy
Architekt	prawdopodobnie Jan Zygmunt Deybel
Ukończenie budowy	poł. XVIII w.
Zniszczono	1944
Odbudowano	1950
Położenie na mapie Białegostoku Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku
Położenie na mapie Polski Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku
Położenie na mapie województwa podlaskiego Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku
53°07′57″N 23°10′00″E

Wnętrza pałacowe

Historia

Śmierć Branickiego przerwała budowę na kilka lat, prace przy urządzaniu wnętrz zostały podjęte w roku 1776 i zakończone w roku następnym. Ich wykonawcą był ówczesny nadworny architekt Izabeli – Jan Sękowski, który tu mieszkał. W roku 1796 budynek został wydzierżawiony Kamerze, mieściła się w nim siedziba prezydenta Kamery. Po śmierci Izabeli, wraz z całym zespołem pałacowo-ogrodowym znalazł się w posiadaniu cara Aleksandra I, w 1837 roku przekazany Instytutowi.

Został spalony w 1944 r., odbudowany w 1950 na siedzibę Muzeum Ruchu Rewolucyjnego. Obecnie mieści się tam Urząd stanu cywilnego. Nazywany również: Pałacykiem, domem Koniuszego.