Packard 110

Packard 110 (Packard One-Ten) – samochód osobowy marki Packard produkowany w latach 1940–1941, w ramach tzw. 18 i 19 serii aut tej marki. W 1940 roku wyprodukowano go w liczbie 62 300 sztuk.

Packard 110

Packard 110 Convertible (1942)
Producent	Packard
Zaprezentowany	1939
Okres produkcji	1940–1941
Miejsce produkcji	Detroit
Poprzednik	Packard Six
Następca	Packard Six
Dane techniczne
Typy nadwozia	sedan, kombi, kabriolet
Silniki	R6
Napęd	tylny
Dane dodatkowe
Konkurencja	Cadillac

Wprowadzono go jako auto średniej klasy, skierowane do mniej zamożnych klientów. Stąd też montowano w nim silnik 6-cylindrowy. Zastąpił model Six z 1939 roku, jednak już w 1942 powrócono do nazwy Packard Six. Packard 110 był "młodszym bratem" modelu Packard 120, który stanowił przeróbkę modelu Super Eight.

Krytycy zarzucali firmie, iż wprowadzając na rynek modele 6-cylindrowe traciła na reputacji. Packard był już jednym z niewielu niezależnych producentów aut, spychanych z rynku przez "wielką trójkę" z Detroit. W podobnej sytuacji był np. Hudson Motor Car Company. Wprowadzenie tańszych i mniejszych modeli było więc reakcją na sytuację rynkową w Wielkim Kryzysie i chwilowej recesji w roku 1938. Pomogło firmie na uzyskanie stabilizacji finansowej przed przyłączeniem się USA do II wojny światowej^[1].

Packard 110 występował w różnych odmianach nadwozia: Sedan, 2-Door Touring Sedan, 4-Door Touring Sedan, Station Wagon, Deluxe, Business Coupe, Club Coupe, Convertible, Convertible Coupe^[2].

Był pierwszym samochodem z układem klimatyzacji, zaprezentowanym podczas salonu w Chicago. Koszt tego auta wynosił 975 dolarów, a za układ klimatyzacji trzeba był dopłacić 270 dolarów. Klimatyzacja montowana był za tylnymi siedzeniami i była dostępna we wszystkich modelach Packarda^[3].