Paweł Matraszek

Paweł Matraszek
Czarnecki

plutonowy
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1896 Wronów
Data i miejsce śmierci	23 października 1980 Puławy
Przebieg służby
Lata służby	1918–1921
Siły zbrojne	Polska Organizacja Wojskowa Wojsko Polskie Obrona Narodowa Armia Krajowa
Jednostki	23 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa
Odznaczenia

Urodził się w rodzinie Łukasza (rolnika) i Zofii z domu Wojdaszek^[1].

Po ukończeniu szkoły rozpoczął pracę w gospodarstwie rodziców. Od początku lutego 1917 roku pełnił służbę w plutonie „Wronów” 2 kompanii 2 Obwodu VIII Okręgu Polskiej Organizacji Wojskowej. Z początkiem listopada 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, w którym otrzymał przydział do 23 pułku piechoty, wchodzącego w tym czasie w skład 3 Dywizji Piechoty Legionów. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej w Lublinie wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej (walczył pod Rawą Ruską) oraz w działaniach Frontu Litewsko-Białoruskiego podczas wojny polsko-bolszewickiej. Za męstwo wykazane podczas walk pod Kijowem plutonowy Paweł Matraszek odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[2]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2979 z 17 maja 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z dnia 28 maja 1921 roku)^[3].

W randze plutonowego został przeniesiony do rezerwy w dniu 30 sierpnia 1921 roku, po czym prowadził własne gospodarstwo rolne w Osadzie Nowosiółki koło Wołkowyska. Działał w PSL „Wyzwolenie”, a do roku 1938 pełnił funkcję sołtysa w swojej miejscowości. Służył również w Przysposobieniu Wojskowym Konnym („Krakusi”)^[4]. Zarządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 21 kwietnia 1937 roku został, za pracę w dziele odzyskania niepodległości, odznaczony Medalem Niepodległości.

We wrześniu 1939 walczył w szeregach jednostek Obrony Narodowej, a w okresie okupacji działał w strukturach Armii Krajowej. Po zakończeniu II wojny światowej podjął pracę w puławskim Instytucie Weterynarii, z którego przeszedł na rentę w roku 1956. Zmarł w Puławach i spoczął na cmentarzu w Końskowoli^[4].

Żoną Pawła Matraszka była od 1923 roku Jadwiga z domu Kaniewska, z którą mieli syna Zenona i córkę Zofię.

Życiorys