Paweł Mykietyn

Paweł Jan Mykietyn (ur. 20 maja 1971 w Oławie) – polski kompozytor i klarnecista, a także nauczyciel akademicki.

Paweł Mykietyn

Data i miejsce urodzenia	20 maja 1971 Oława
Instrumenty	klarnet
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna, muzyka filmowa, muzyka teatralna
Zawód	kompozytor, klarnecista
Odznaczenia

Życiorys

W 1997 ukończył studia kompozytorskie na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie profesora Włodzimierza Kotońskiego. W latach 1997–2001 był kierownikiem muzycznym Teatru Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, a w 2008 został kierownikiem muzycznym Nowego Teatru w Warszawie. Został też wykładowcą na Wydziale Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku^[1].

Komponował dla różnych instytucji (Polskie Radio, Teatr Wielki – Opera Narodowa), festiwali (Warszawska Jesień), artystów (Jerzy Artysz, Elżbieta Chojnacka).

Jako kompozytor muzyki dla spektakli teatralnych wielokrotnie współpracował z Krzysztofem Warlikowskim. Pracował także z takimi reżyserami jak Piotr Cieślak i Grzegorz Jarzyna. Jest twórcą muzyki filmowej, m.in. do noweli Ojciec w ramach produkcji Solidarność, Solidarność..., a także do filmów Ono, 33 sceny z życia i W imię... Małgorzaty Szumowskiej, Tatarak i Wałęsa. Człowiek z nadziei Andrzeja Wajdy czy Essential Killing i Io Jerzego Skolimowskiego.

Członek krajowy czynny Polskiej Akademii Umiejętności^[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[3] oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)^[4].

Otrzymał dwie Polskie Nagrody Filmowe za najlepszą muzykę do filmów 33 sceny z życia i Essential Killing, był także nominowany do Orła w tej kategorii za pracę przy filmach Ono i Tatarak. Pięciokrotnie nagradzany za muzykę w konkursie głównym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (za Ono, 33 sceny z życia, Trick, Essential Killing i 11 minut). Za muzykę do filmu Essential Killing otrzymał także nagrodę Prix France Musique Sacem 2012^[5].

W 2008 za swoją II Symfonię otrzymał jako pierwszy Nagrodę Mediów Publicznych „Opus” w dziedzinie muzyki poważnej. Zdobywał także nagrodę Fryderyka dla kompozytora muzyki poważnej. W 2000 wyróżniony Paszportem „Polityki” w kategorii muzyka poważna. W 2015 wyróżniony Nagrodą Specjalną im. Konrada Swinarskiego^[6].

Kompozycje

• ...Choć doleciał Dedal..., trio na fortepian, klarnet i wiolonczelę (1990)
• La strada, na trzy instrumenty (1991)
• Cztery preludia, na fortepian (1992)
• U Radka na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1993)
• 3 for 13, dla trzynastu wykonawców (1994)
• Sonatina für Alina, na saksofon altowy i taśmę (1994)
• Eine kleine Herbstmusik, na 11 instrumentów (1995)
• Epifora, na fortepian i taśmę (1996)
• Koncert na fortepian i orkiestrę (1996)
• ...Na temat własny, na zespół kameralny (1997)
• Four for four, na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1997)
• Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (1998)
• Commencement de siècle, na zespół kameralny i live electronics (1999)
• Before «Four for four», na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1999)
• Koncert na skrzypce i orkiestrę (1999)
• Sonety Shakespeare’a, na sopran męski i fortepian (2000)
• Ignorant i szaleniec, opera kameralna (2001)
• Ładnienie (2004)
• II Kwartet smyczkowy (2006)
• II Symfonia (2007)
• Pasja według św. Marka, na orkiestrę, sopran, chór i recytatora (2008)
• Symfonia Vivo XXX (2010)
• III Symfonia, na alt i orkiestrę (2011)
• Król Lear, musical w dwóch aktach (2012)
• Koncert na flet i orkiestrę (2013)
• Hommage à Oskar Dawicki, na orkiestrę symfoniczną (2014)
• Czarodziejska Góra, opera (2015)
• Herr Thaddäus, na elektronikę i orkiestrę symfoniczną w przestrzeni (2017)^[7]
• Dwie Ragi, na tablę (2017)
• Dwie Arabeski, na fortepian solo (2018)
• Koncert na skrzypce i orkiestrę (2019)
• II Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (2019)
• Perpetuum Stabile na kwartet fortepianowy (2019)
• Voyelles, na głos, światła i zespół kameralny (2022)
• Ash na orkiestrę (2023) – dedykowane Sinfonii Varsovii^[8]