Perowskit

Perowskit – minerał z grupy perowskitów, zbudowany z tytanianu(IV) wapnia, CaTiO₃. Został odkryty w roku 1839 przez Gustava Rosego w górach Ural i nazwany na cześć mineraloga rosyjskiego, Lwa Pierowskiego^[1].

Perowskit

Kryształy perowskitu (próbka z okolic Magnet Cove, USA)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	CaTiO3 tlenek wapnia i tytanu
Twardość w skali Mohsa	5,5
Przełam	muszlowy, nierówny
Łupliwość	niewyraźna
Gęstość	3,97–4,04 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	czarna, czerwonobrązowa, żółtawa
Rysa	biała, szara
Połysk	diamentowy, półmetaliczny, tłusty

Występowanie

Składnik niektórych skał ultrazasadowych, zasadowych pegmatytów i łupków krystalicznych. Bywa spotykany w złożach chromitu i tytanomagnetytu. Współwystępuje z magnetytem, chromitem, klinochlorem, diopsydem, nefelinem, leucytem i melilitem.

Miejsca występowania: USA – Magnet Cove w Arkansas, Kanada – Oka, Quebec, Brazylia – Bagagem, Rosja – Złatousti na Uralu, Szwajcaria – kanton Valais, Austria – Tyrol, Włochy – dolina Ala, Aosty i Malenco, Monte Somma, Monte Carla, Niemcy – Badenia, Australia – Puntokarli.

Ładnie wykształcone kryształy (około 1 cm) znajdowane są w Rosji, Kanadzie i Włoszech.

W Polsce bywa sporadycznie spotykany w trzeciorzędowych bazaltach na Dolnym Śląsku k. Niemczy.

Zobacz też

• Perowskitowe ogniwo słoneczne