Phylloscypha phyllogena

Phylloscypha phyllogena (Cooke) Van Vooren – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizaceae)^[1].

Phylloscypha phyllogena

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	kustrzebniaki
Rząd	kustrzebkowce
Rodzina	kustrzebkowate
Rodzaj	Phylloscypha
Gatunek	Phylloscypha phyllogena
Nazwa systematyczna
Phylloscypha phyllogena (Cooke) Van Vooren Ascomycete.org 12(4): 189 (2020)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phylloscypha, Pezizaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1877 r. Mordecai Cubitt Cooke, nadając mu nazwę Peziza phyllogena. W 2020 r. Nicolas Van Vooren po przeprowadzeniu badań filogenetycznych przeniósł go do rodzaju Phylloscypha^[1]. Synonimy:

• Aleuria olivacea Boud. 1897
• Galactinia badioconfusa (Korf) Svrček & Kubička 1963
• Galactinia olivacea Boud. 1907
• Peziza badioconfusa Korf 1955
• Peziza olivacea Sacc. & P. Syd. 1899
• Peziza phyllogena Cooke 1877
• Plicaria olivacea Keissl. 1922^[2].

Morfologia

Askokarpy

Typu apotecjum o średnicy 3–15 cm, bez trzonu, początkowo miseczkowate, potem, spłaszczające się, gdy rosną w skupisku często stają się nieregularne i pogięte. Powierzchnia górna gładka, brązowa do czerwonawobrązowej, fioletowobrązowej lub oliwkowobrązowej, powierzchnia zewnętrzna szorstka lub drobno oprószona do ziarnistej z drobnymi, czerwonawymi do pomarańczowych włóknami, zwłaszcza na brzegu. Miąższ brązowawy i kruchy bez wyraźnego zapachu i smaku^[3].

Cechy mikroskopowe

Askospory 14–21 × 6,5–10,5 µm, w okresie niedojrzałym wrzecionowato-eliptyczne, w stanie dojrzałym drobno szorstko-brodawkowate, często z gładkimi czapkami na wierzchołkach. Worki ośmiozarodnikowe, do 285 × 15 µm, o wierzchołkach niebieszczejących w odczynniku Melzera. Pod działaniem KOH strzępki ani zarodniki nie zmieniają się (KOH-)^[3].

Zasięg występowania i siedlisko

Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji, na Nowej Zelandii i południowym krańcu Ameryki Południowej^[4]. W Polsce M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła 4 stanowiska (jako Peziza badioconfusa)^[5], w następnych latach podano kilka nowych (także jako P. badioconfusa)^[6].

Grzyb saprotroficzny rozwijający się na spróchniałym drewnie na ziemi^[5]. Owocniki pojawiają się pojedynczo, stadnie lub w małych grupkach, zwykle w pobliżu próchniejącego drewna lub na nim, w glebie bogatej w ligninę. Najczęściej występuje w lasach sosnowych, ale pojawia się również pod drzewami liściastymi^[3].