Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 w Sztokholmie rozgrywana była w dniach 29 czerwca – 5 lipca 1912 roku[1]. Piłka nożna była jedną ze 102 zawodów rozgrywanych podczas igrzysk olimpijskich 1912, a także po raz 4. była w programie letnich igrzysk olimpijskich. W turnieju wzięło udział 11 reprezentacji (wszystkie z Europy). Złoty medal zdobyła reprezentacja Wielkiej Brytanii[2]. Natomiast srebrny i brązowy medal zdobyły kolejno, podobnie jak na turnieju olimpijskim 1908 w Londynie, reprezentacja Danii i reprezentacja Holandii[3][4].
Remove ads
Miasta i stadiony
Mecze odbyły się na trzech miastach:
- w Sztokholmie (Stadion Olimpijski – 6 meczów)
- w Solnie (Rasunda – 8 meczów)
- w Tranebergu (Tranebergs – 3 mecze)
Uczestnicy
Do turnieju zgłosiła się rekordowa liczba 11 reprezentacji (wszystkie z Europy), w tym reprezentacja Wielkiej Brytanii.
Początkowo zgłosiły się również reprezentacja Belgii i reprezentacja Francji, jednak na krótko przed losowaniem wycofały się z udziału, natomiast zgłoszenie reprezentacji Czech zostało odrzucone z powodu braku członkostwa w FIFA.
Remove ads
Składy
W turnieju udział wzięło 135+28 zawodników[5]:
Austria (11+4)
Cesarstwo Niemieckie (11+11)
Dania (15)
Holandia (15)
Imperium Rosyjskie (11+4)
Norwegia (11+1)
Szwecja (11+3)
Węgry (11+3)
Wielka Brytania (14)
Finlandia (13)
Włochy (12+2)
Przebieg turnieju
Podsumowanie
Perspektywa
W pierwszej rundzie turnieju reprezentacja Szwecji odpadła w meczu otwarcia po przegranej 4:3 po dogrywce z reprezentacją Holandii po decydującym golu Jana Vosa. Reprezentacja Finlandii wygrała 3:2 po dogrywce z reprezentacją Włoch 29 czerwca 1912 roku na Tranebergs w Tranebergu.
Od drugiej rundy udział w turnieju rozpoczęły: reprezentacja Danii, reprezentacja Norwegii, reprezentacja Imperium Rosyjskiego (przegrana 2:1 z reprezentacją Finlandii), reprezentacja Węgier oraz reprezentacja Wielkiej Brytanii, która wygrała 7:0 z reprezentacją Węgier, a gole zdobyli: 6 goli Harold Walden oraz 1 gola kapitan Vivian Woodward – środkowy napastnik Chelsea Londyn, mistrz olimpijski 1908.
Natomiast w półfinale reprezentacja Wielkiej Brytanii wygrała 4:0 z reprezentacją Finlandii, a w drugim półfinale reprezentacja Danii wygrała 4:1 z reprezentacją Holandii, dla której samobójczego gola zdobył Harald Hansen. W finale turnieju po raz drugi zagrały reprezentacja Wielkiej Brytanii i reprezentacja Danii, w którym Team GB wygrał 4:2 i tym samym obronił tytuł mistrza olimpijskiego, natomiast reprezentacja Danii od 30. minuty grała w osłabieniu z powodu kontuzji Charlesa Buchwalda.
Dla drużyn, które odpadły z turnieju, rozegrano tzw. Turniej pocieszenia, który wygrała reprezentacja Węgier[6]. Medali za miejsca w turnieju nie przyznano[3].
Zawodnik reprezentacji Cesarstwa Niemieckiego – Gottfried Fuchs wyrównał rekord zdobytych goli w rozgrywkach międzynarodowych (ustanowiony przez Duńczyka Sophusa Nielsena na turnieju olimpijskim 1908) z 10 golami przeciwko reprezentacji Imperium Rosyjskiego. Rekord utrzymał się do 2001 roku.
Remove ads
Drabinka
Pierwsza runda | Druga runda | Półfinały | Finał | |||||||||||||||
![]() | ||||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
![]() | 7 | |||||||||||||||||
![]() | 0 | |||||||||||||||||
![]() | ||||||||||||||||||
2 lipca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||||||
29 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
![]() | 0 | |||||||||||||||||
![]() | 2 | |||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
![]() | 3 | |||||||||||||||||
![]() | 2 | |||||||||||||||||
![]() | 1 | |||||||||||||||||
![]() | ||||||||||||||||||
4 lipca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||||||
![]() | 2 | |||||||||||||||||
![]() | ||||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
![]() | 7 | |||||||||||||||||
![]() | 0 | |||||||||||||||||
![]() | ||||||||||||||||||
2 lipca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||||||
29 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
![]() | 1 | Mecz o 3. miejsce | ||||||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | 4 lipca – Sztokholm | |||||||||||||||||
![]() | 3 | |||||||||||||||||
![]() | 3 | ![]() | 9 | |||||||||||||||
29 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
![]() | 1 | ![]() | 0 | |||||||||||||||
![]() | 5 | |||||||||||||||||
![]() | 1 | |||||||||||||||||
Remove ads
Pierwsza runda
29 czerwca 1912 11:00 |
Włochy ![]() |
2:3 (Dogrywka) (2:2) |
![]() |
Tranebergs IP, Traneberg Widzów: 600 Sędzia: ![]() |
29 czerwca 1912 15:00 |
Austria ![]() |
5:1 (0:1) |
![]() |
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 000 Sędzia: ![]() |
29 czerwca 1912 19:00 |
Szwecja ![]() |
3:4 (Dogrywka) (3:4, 3:3, 1:2) |
![]() |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 14 000 Sędzia: ![]() |
Remove ads
Druga runda
30 czerwca 1912 10:00 |
Finlandia ![]() |
2:1 (1:0) |
![]() |
Tranebergs IP, Traneberg Widzów: 300 Sędzia: ![]() |
30 czerwca 1912 13:30 |
Wielka Brytania ![]() |
7:0 (3:0) |
![]() |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 8 000 Sędzia: ![]() |
30 czerwca 1912 16:30 |
Dania ![]() |
7:0 (3:0) |
![]() |
Råsunda IP, Solna Widzów: 700 Sędzia: ![]() |
30 czerwca 1912 19:00 |
Holandia ![]() |
3:1 (3:1) |
![]() ![]() |
Råsunda IP, Solna Widzów: 7 000 Sędzia: ![]() |
Remove ads
Półfinały
2 lipca 1912 15:00 |
Wielka Brytania ![]() |
4:0 (2:0) |
![]() |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 4 000 Sędzia: ![]() |
2 lipca 1912 19:00 |
Dania ![]() |
4:1 (3:0) |
![]() |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 6 000 Sędzia: ![]() |
Remove ads
Mecz o 3. miejsce
4 lipca 1912 15:00 |
Holandia ![]() |
9:0 (4:0) |
![]() |
Råsunda IP, Solna Widzów: 1 000 Sędzia: ![]() |
Finał
4 lipca 1912 19:00 |
Wielka Brytania ![]() |
4:2 (4:1) |
![]() |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 25 000 Sędzia: ![]() |
Turniej pocieszenia
Reprezentacja Węgier przystąpiła do turnieju dopiero od drugiej rundy.
Pierwsza runda
1 lipca 1912 11:00 |
Austria ![]() |
1:0 (1:0) |
![]() |
Tranebergs IP, Traneberg Widzów: 200 Sędzia: ![]() |
1 lipca 1912 17:00 |
![]() Gottfried Fuchs ![]() Gottfried Fuchs ![]() Fritz Förderer ![]() Karl Burger ![]() Emil Oberle ![]() |
16:0 (8:0) |
![]() |
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 000 Sędzia: ![]() |
1 lipca 1912 19:00 |
Włochy ![]() |
1 : 0 (1:0) |
![]() |
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 500 Sędzia: ![]() |
Remove ads
Półfinały
3 lipca 1912 15:00 |
Węgry ![]() |
3 : 1 (2:0) |
![]() |
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 000 Sędzia: ![]() |
3 lipca 1912 19:00 |
Austria ![]() |
5 : 1 (2:0) |
![]() |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 3 500 Sędzia: ![]() |
Finał
5 lipca 1912 19:00 |
Węgry ![]() |
3 : 0 (1:0) |
![]() |
Råsunda IP, Solna Widzów: 5 000 Sędzia: ![]() |
Strzelcy

10 goli
9 goli
8 goli
7 goli
5 goli
4 gole
3 gole
2 gole
Robert Merz
Alois Müller
Johann Studnicka
Sophus Nielsen
Jarl Öhman (Finlandia)
Bror Wiberg (Finlandia)
Huug de Groot
Jan van der Sluis
Gordon Hoare
Vivian Woodward
Franco Bontadini
1 gol
Leopold Neubauer
Robert Cimera
Ludwig Hussak
Vilhelm Wolfhagen
Nils Middelboe
Emil Jørgensen
Poul Nielsen
Eino Soinio (Finlandia)
Caesar ten Cate
Adolf Jäger
Karl Burger
Emil Oberle
Wasilij Butusow
Ivar Svensson
Erik Börjesson
Mihály Pataki
Sándor Bodnár
Arthur Berry
Enrico Sardi
Gole samobójcze
Harald Hansen – dla reprezentacji Holandii
Jalmari Holopainen (Finlandia) – dla reprezentacji Wielkiej Brytanii
Klasyfikacja końcowa
Medaliści
Podsumowanie
Perspektywa
Baza danych Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego wymienia tylko jedenastu zawodników jako medalistów z każdej reprezentacji, którzy zagrali w pierwszym meczu dla swojej reprezentacji[7]. Poniższa lista zawiera tych jedenastu graczy, a także wszystkich innych graczy, którzy przynajmniej raz wystąpili dla swojej reprezentacji podczas turnieju.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads