Pierre Rode

Jacques-Pierre Joseph Rode (ur. 16 lutego 1774 w Bordeaux, zm. 25 listopada 1830 w Château de Bourbon koło Damazan^[1][2]) – francuski skrzypek i kompozytor.

Pierre Rode

Imię i nazwisko	Jacques-Pierre Joseph Rode
Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1774 Bordeaux
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	25 listopada 1830 Château de Bourbon k. Damazan
Instrumenty	skrzypce
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	skrzypek, kompozytor

Życiorys

W latach 1780–1788 uczył się gry na skrzypcach u André-Josepha Fauvela, jako skrzypek zadebiutował publicznie w wieku 12 lat^[2]. W 1787 roku wyjechał z Fauvelem do Paryża, gdzie został uczniem Giovanniego Battisty Viottiego, w 1790 roku zagrał partię solową w XIII Koncercie skrzypcowym Viottiego^[1][2]. W 1792 roku był wykonawcą ostatnich koncertów skrzypcowych Viottiego^[1][2][3]. Od 1789 do 1792 roku grał jako skrzypek w paryskim Théâtre de Monsieur^[2]. W 1795 roku został zatrudniony na stanowisku wykładowcy w Konserwatorium Paryskim, jednak wkrótce potem wyjechał z koncertami do Holandii i Niemiec^[1][2]. Gościł także wraz z Viottim w Anglii, skąd jednak w 1798 roku wydalono ich z powodów politycznych^[2]. W 1799 roku wrócił do Paryża, gdzie wykładał w konserwatorium i grał jako solista w Opéra de Paris^[1][2]. Odbył podróż do Hiszpanii, gdzie poznał Luigiego Boccheriniego^[1][3]. W 1800 roku został nadwornym skrzypkiem Napoleona Bonapartego, w 1803 roku koncertował w Niemczech, następnie w latach 1804–1808 przebywał w Petersburgu na dworze cara Aleksandra I^[1][2]. Po powrocie do Paryża nie cieszył się już popularnością^[1][2]. W latach 1811–1812 odbył tournée koncertowe po Europie, podczas pobytu w Wiedniu wspólnie z arcyksięciem Rudolfem Habsburgiem wykonał Sonatę skrzypcową G-dur op. 96 Ludwiga van Beethovena^[1][2]. Po ślubie w 1814 roku zamieszkał w Berlinie^[1]. W 1819 roku wrócił do Francji i wycofał się z życia publicznego, osiadając w Bordeaux^[1]. Ostatni raz wystąpił publicznie w 1828 roku, nie odnosząc jednak sukcesu^[1][2][3].

Za życia ceniony był jako wirtuoz, przedstawiciel francuskiej szkoły skrzypcowej^[1][2]. Skomponował 13 koncertów skrzypcowych, 12 kwartetów smyczkowych, 24 duety na 2 skrzypiec, 24 kaprysy^[2]. Wspólnie z Baillotem i Kreutzerem napisał podręcznik gry na skrzypcach Méthode de Violon (wyd. Paryż 1803)^[1][2][3].