Piotr Franaszek

Piotr Stanisław Franaszek (ur. 12 maja 1955 w Malborku^[1]) – polski historyk, nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych, w latach 2016–2023 członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej.

Piotr Franaszek

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1955 Malbork
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1988
Habilitacja	1996
Profesura	21 października 2003
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Dyrektor
Instytut	Instytut Historii UJ
Okres spraw.	2002–2008
Poprzednik	Wojciech Rojek
Następca	Stanisław Andrzej Sroka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się jako jedno z pięciorga dzieci Krystyny i Antoniego. Jego ojciec był historykiem, działaczem konspiracyjnego Stronnictwa Narodowego, bliskim współpracownikiem prymasa Stefana Wyszyńskiego, współzałożyciela i redaktora naczelnym „Tygodnika Rodzin Katolickich «Źródło»”^[2][3].

Piotr Franaszek w 1979 ukończył studia z zakresu historii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego^[4]. W 1988 na tej samej uczelni uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy pt. Myśl naukowo-techniczna w galicyjskim górnictwie naftowym w drugiej połowie XIX w. (do roku 1918), napisanej pod kierunkiem profesor Heleny Madurowicz-Urbańskiej. W 1996 na UJ uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Produkcja roślinna w Galicji doby autonomicznej. 21 października 2003 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych^[5].

Zawodowo związany z Instytutem Historii UJ. W latach 1999–2002 był wicedyrektorem, następnie do 2008 dyrektorem tej jednostki. W 2013 powołany na stanowisko profesora zwyczajnego Uniwersytetu Jagiellońskiego^[4]. Do września 2017 był także profesorem zwyczajnym w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu, był członkiem Komitet Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk^[5].

Specjalizuje się w historii społeczno-gospodarczej^[5] XIX i XX wieku^[4]. Był członkiem powołanego przez rektora zespołu historyków prowadzącego badania nad inwigilacją środowiska UJ przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa^[4]. W kadencji 2006–2010 z ramienia Prawa i Sprawiedliwości zasiadał w radzie miejskiej Krakowa^[6]. W 2008 przeprowadził z ramienia ówczesnego rektora UJ Karola Musioła autolustrację zamówioną przez byłego rektora Franciszka Ziejkę^[7].

W przedterminowych wyborach prezydenckich w 2010 poparł kandydaturę Jarosława Kaczyńskiego^[8]. Wchodził w skład jury konkursu Książka Historyczna Roku^[9].

W 2016 z rekomendacji posłów PiS został powołany przez Sejm w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej^[10]; członkiem tego gremium był do 2023^[11].

Jest oblatem benedyktyńskim^[12].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2022)^[13]

Wybrane publikacje

• Informator statystyczny do dziejów przemysłu w Galicji: górnictwo i hutnictwo (produkcja, ceny, zbyt, przedsiębiorstwa, zatrudnienie) (współautor), Kraków 1981.
• Myśl techniczna w galicyjskim wiertnictwie naftowym w latach 1860–1918, Kraków 1991.
• Informator statystyczny do dziejów społeczno-gospodarczych Galicji: rolnictwo w dobie autonomii. Cz. 1, Produkcja roślinna, Kraków-Warszawa 1992.
• Produkcja roślinna w Galicji doby autonomicznej, Kraków 1995.
• Celem nauki jest człowiek... Studia z historii społecznej i gospodarczej ofiarowane Helenie Madurowicz-Urbańskiej (red. nauk.), Kraków 2000.
• Informator statystyczny do dziejów społeczno-gospodarczych Galicji: zdrowie publiczne w Galicji w dobie autonomii, Kraków 2001.
• Zdrowie publiczne w Galicji w dobie autonomii (wybrane problemy), Kraków 2002.
• O nowoczesnym zarządzaniu majątkiem – rady dla potomnych Karola Belina Brzozowskiego: źródła do dziejów gospodarstwa ziemiańskiego na Kresach w XIX wieku (red.), Kraków 2005.
• Ausgewählte Probleme zur Geschichte der polnischen Landwirtschaft im 19. und 20. Jahrhundert (red.), Kraków 2005.
• Problemy cywilizacyjnego rozwoju Białorusi, Polski, Rosji i Ukrainy od końca XVIII do XXI wieku (red.), Kraków 2007.
• Stłamszona nauka? Inwigilacja środowisk akademickich i naukowych przez aparat bezpieczeństwa w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku (red.), Warszawa 2010.
• Naukowcy władzy, władza naukowcom (red.), Warszawa 2010.