Piotr Patalong

Piotr Adam Patalong (ur. 24 grudnia 1962 w Katowicach) – polski wojskowy, żołnierz Wojsk Specjalnych, generał dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Piotr Patalong

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1962 Katowice
Przebieg służby
Lata służby	od 1981
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Formacja	Wojska Specjalne
Jednostki	16 batalion rozpoznawczy 56 kompania specjalna więcej patrz tekst
Stanowiska	Inspektor Wojsk Specjalnych DG RSZ Dowódca Wojsk Specjalnych Dowódca JW 2305 Dowódca 1 PSK Dowódca 18 Bielski bdsz
Główne wojny i bitwy	UNPROFOR, SFOR, Stabilizacja Iraku,
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył katowickie liceum ogólnokształcące. Po uzyskaniu matury kontynuował naukę jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, którą ukończył w 1985^[1] i został mianowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. Początkowo zawodową służbę wojskową pełnił w 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej na stanowisku dowódcy grupy specjalnej w 16 Batalionie Rozpoznawczym, następnie był dowódcą plutonu specjalnego, potem dowódcą zespołu kadrowego w 56 Kompanii Specjalnej^[1].

W latach 1992–1993 pełnił funkcję oficera operacyjnego na misji UNPROFOR w b. SFR Jugosławii. W 1994 został skierowany na podyplomowe studia w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, po ukończeniu których został oficerem dyplomowanym, obejmując w 1996 r. w 6 Brygadzie Desantowo-Szturmowej stanowisko starszego oficera wydziału rozpoznawczego^[1].

W okresie 1996–1997 pełnił funkcję Zastępcy Dowódcy Polskiego Kontyngentu Wojskowego BiH pełniącego służbę na w SFOR w Bośni i Hercegowinie. W latach 1997–2002 pełnił służbę w 25 Dywizji Kawalerii Powietrznej, gdzie obejmował kolejno stanowiska: zastępca szefa szkolenia 25DKPow., szef szkolenia 1 Pułku Kawalerii Powietrznej, dowódca 7 batalionu Kawalerii Powietrznej^[1]. W tym czasie brał także udział w telenoweli dokumentalnej „Kawaleria powietrzna” (2000)^[2][3].

W 2004 był dowódcą 1 Batalionowej Grupy Bojowej stacjonującej w Al-Hilla Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. W 2005 był dowódcą 1 Pułku Specjalnego Komandosów w Lublińcu, w czerwcu 2006 został dowódcą GROM, gdzie nim był do 25 marca 2008^[1].

Z dniem 25 marca 2008 został po raz drugi w swojej karierze wyznaczony na stanowisko dowódcy 18 BbDSz w Bielsku-Białej. Płk dypl. Patalong pełnił służbę Dowódcy JW 1328 do października 2008. Po czym rozpoczął służbę w Dowództwie Wojsk Specjalnych, gdzie najpierw pełnił obowiązki szefa sztabu w Dowództwie Wojsk Specjalnych, a od 15 sierpnia 2010 roku – Dowódcy Wojsk Specjalnych^[1].

Ukończył wiele wojskowych kursów i szkoleń, m.in. kurs Pathfinder, kurs Ranger, kurs instruktorsko-spadochronowy w USA, a także kurs operacyjny w Nederlandse Defensie Academie w Holandii. Ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów (spadochronowy). Ponadto w 2005 roku Studium Operacyjno-Strategiczne na Akademii Obrony Narodowej. W 2009 roku ukończył studia podyplomowe polityki obronnej w Royal College of Defence Studies w Londynie^[1].

15 sierpnia 2010 prezydent Bronisław Komorowski wyznaczył go na stanowisko Dowódcy Wojsk Specjalnych. 9 listopada 2010 został awansowany do stopnia generała brygady^[4]. W styczniu 2014 roku został wyznaczony na stanowisko Inspektora Wojsk Specjalnych^[1]. W dniu 15 sierpnia 2014 Prezydent RP awansował go na stopień generała dywizji^[5]. 7 września 2016 został odwołany ze stanowiska szefa Inspektoratu Wojsk Specjalnych w Dowództwie Generalnym RSZ przez ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza^[6].

Z dniem 19 września 2016 został przeniesiony do rezerwy kadrowej^[1]. Z dniem 31 stycznia 2018 został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy^[7].

Kariera zawodowa

• 16 Batalion Rozpoznawczy – dowódca grupy specjalnej
• 56 Kompania Specjalna – dowódca plutonu, dowódca zespołu kadrowego
• 6 Brygada Desantowo-Szturmowa im. Generała Brygady Stanisława Franciszka Sosabowskiego – oficer sztabu
• 25 Brygada Kawalerii Powietrznej – oficer pionu szkolenia
• 1 Dywizjon Szwoleżerów – dowódca
• 7 Batalion Kawalerii Powietrznej – dowódca
• 18 Bielski Batalion Desantowo-Szturmowy – dowódca (2002–2004, 2008)
• 1 Pułk Specjalny Komandosów – dowódca (2004–2006)
• Jednostka Wojskowa 2305 – dowódca (2006–2008)
• Dowództwo Wojsk Specjalnych – Szef Sztabu (październik 2008 – 16 sierpnia 2010)
• Wojska Specjalne – Dowódca WS (16 sierpnia 2010 – 31 grudnia 2013)
• Inspektor Wojsk Specjalnych DG RSZ (1 stycznia 2014 – 7 września 2016)

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2004^[8]
• Krzyż Zasługi za Dzielność – 2004^[9]
• Brązowy Krzyż Zasługi – 2000^[10]
• Gwiazda Iraku – 2012^[11]
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaka Instruktora Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych
• Odznaka pamiątkowa Dowództwa Wojsk Specjalnych
• Odznaka honorowa „Husarz Polski” (nr 14) – 2005
• Medal „Pro Patria” – 2013^[12]
• Odznaka „Honoris Gratia” – 2013^[13]
• Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
• Medal Dowództwa Operacji Specjalnych USA (USSOCOM Medal) – Stany Zjednoczone, 2014^[14][15]
• Medal NATO za misję SFOR