Piotr Szafraniec (zm. 1437)

Piotr (2) Szafraniec z Pieskowej Skały i Łuczyc herbu Starykoń (zm. 22 lutego 1437 roku^[1] ), określany też jako Piotr Szafraniec Starszy lub Piotr Szafraniec Senior.

Ten artykuł dotyczy wojewody krakowskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Piotr Szafraniec

Starykoń
Rodzina	Szafrańcowie herbu Starykoń
Data śmierci	22 lutego 1437
Ojciec	Piotr (1) Szafraniec z Łuczyc (zm. 1398)
Matka	Katarzyna (zm. 1388)
Żona	1) NN (zm. 1410); 2) Róża (zm. 1433)
Dzieci	Piotr (3) Szafraniec Młodszy

Życiorys

Syn Piotra (1) Szafrańca z Łuczyc i Pieskowej Skały (zm. 1398), podstolego krakowskiego^[2]. Brat biskupa włocławskiego Jana Szafrańca, Stanisława z Młodziejowic i Tomasza z Łuczyc. Miał syna Piotra (3) Szafrańca i córki Katarzynę, Elżbietę, Katarzynę i Malgorzatę^[1] [3][2].

Podstoli krakowski od 1398 do 1406 roku^[2]. W 1401 roku był sygnatariuszem unii wileńsko-radomskiej^[4]. W latach 1404-1405 otrzymał od Jagiełły jako starosta w zarząd Podole^[2]. Od 1406 do 1430 roku podkomorzy krakowski (nadworny)^[2]. Był starostą łęczyckim (1406-1418), chęcińskim (1410, 1418-1421), sieradzkim (1418-1437) i krakowskim (1431-1432)^[2]. 15 lipca 1410 roku odznaczył się w bitwie pod Grunwaldem, w której dowodził 35 chorągwią pod herbem Starykoń^[1] . Dowodził w zwycięskiej bitwie z Krzyżakami pod Tucholą 5 listopada 1410 roku, ale miasta nie zdobył^[1] . Podpisał pokój toruński 1411 roku^[5]. Był sygnatariuszem aktu unii horodelskiej 1413 roku^[6]. Był sygnatariuszem pokoju mełneńskiego 1422 roku^[7]. Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju jedlneńskiego w 1430 roku^[8]. Od 1428 roku do śmierci w 1433 roku brata Jana Szafrańca, pełniącego funkcję kanclerza, wraz z nim dominował na scenie politycznej jako jeden z przywódców stronnictwa dworskiego wspierającego Władysława Jagiełłę. W latach 1431–1433 wojewoda sandomierski^[2][1] . Od 1433 roku wojewoda krakowski. 31 grudnia 1435 roku podpisał akt pokoju w Brześciu Kujawskim^[9].

Dążył do zawarcia unii z Czechami i pogłębienia związków z Litwą. Sprzyjał husytom. Popierał prawo do tronu synów Władysława Jagiełły^[10].

Po ojcu właściciel zamku w Pieskowej Skale. Wykonując testament brata Jana, byłego rektora uniwersytetu, w 1434 roku podarował uczelni dom przy ulicy Żydowskiej w Krakowie, zakupiony za pieniądze pozostawione przez brata^[1] . Pochowany został w kaplicy pod wieżą srebrnych dzwonów w katedrze na Wawelu^[11].