Piotr Wesołowski

Piotr Tomasz Wesołowski (ur. 21 grudnia 1963^[1] we Włocławku, zm. 12 kwietnia 2023 w Łodzi^[2]) – polski dziennikarz prasowy, telewizyjny i radiowy oraz publicysta związany z „Gazetą Wyborczą” i TV Toya^[3], a także nauczyciel akademicki i menedżer.

Piotr Wesołowski (pierwszy prawej) podczas promocji książki Sekrety Łodzi 2 (2017).

Piotr Wesołowski

Piotr Wesołowski (2017)
Pełne imię i nazwisko	Piotr Tomasz Wesołowski
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1963 Włocławek
Data i miejsce śmierci	12 kwietnia 2023 Łódź
Zawód, zajęcie	polonista, dziennikarz, redaktor naczelny, wykładowca
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1989–2019 od początku istnienia dziennika pracował w łódzkim oddziale „Gazety Wyborczej”. Pełnił w nim funkcję szefa działu politycznego, sekretarza redakcji, zastępcy redaktora naczelnego i redaktora naczelnego. Publikował teksty na łamach „Gazety Wyborczej” oraz jej dodatków: „Dużego Formatu”, „Ale Historii”, „Wysokich Obcasów”^[3], a także „Press”, „Polityki” i „Wprost”^[2], pisząc głównie o polityce, gospodarce i sporcie. W 2010 został wybrany dziennikarzem roku w plebiscycie Gali Biznesu. W 2019 po tym jak Agora i dziennikarz zakończyli współpracę, przedstawiciele władz miasta Łodzi, dyrektorzy teatrów, rektorzy uczelni, a także kilku byłych i urzędujących wówczas posłów, wystosowali apel mający na celu przywrócenie dziennikarza do pracy. Ostatecznie nie wrócił do gazety, natomiast podkreślił, że pozostał jej "wielkim fanem"^[4]. Od 2000 roku pozostawał związany z Telewizją Toya^[5], gdzie prowadził programy publicystyczne pt. „Dla Prawo- i Leworęcznych”, „Presuffka”, „IV Władza” i „Pod prąd”^[3]. Współpracował także z radiem TOK FM^[2] i Radiem Manhattan^[6].

Równocześnie pracował jako nauczyciel akademicki, wykładając dziennikarstwo i komunikację społeczną na Uniwersytecie Łódzkim, Społecznej Akademii Nauk oraz Wyższej Szkole Zarządzania i Marketingu^[5]. Był dyrektorem łódzkiego oddziału Instytutu Heweliusza. Prowadził szkolenia w zakresie kontaktów z mediami i wychodzenia z kryzysów medialnych. Pełnił też rolę menedżera i koordynował kierunek MBA in Community Management i Akademii Firm Rodzinnych w Łodzi. Był mentorem w programie Absolwent VIP Uniwersytetu Łódzkiego, zrzeszającym najwybitniejszych absolwentów uczelni, do którego dołączył wraz z Markiem Belką, Anitą Werner, Pawłem Edelmanem i Anną Marią Wesołowską^[7].

Był autorem monografii 100 lat Widzewa Łódź, a także wraz z m.in. Jerzym Bralczykiem i Geraldem Abramczykiem współautorem podręcznika o marketingu politycznym i medialnym Komunikatorzy.

Życie prywatne

Miał żonę Dorotę i córkę Olgę. W środowisku znany pod przydomkiem „Wesoły”. Był zaangażowanym w życie klubu kibicem Widzewa Łódź^[8].

Zmarł nagle w wieku 59 lat. Został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Doły w Łodzi (kw. XXXIV-26-14)^[8].

Publikacje

• Andrzej Drzycimski: Komunikatorzy. Wpływ, wrażenie, wizerunek. Warszawa: Branta, 2000. ISBN 83-86605-62-6. OCLC 46777603. [dostęp 2023-04-12]. Brak numerów stron w książce
• Piotr Wesołowski: 100 lat Widzewa Łódź. Bydgoszcz: camVERS, 2010. ISBN 978-83-62011-10-0. [dostęp 2023-04-15]. Brak numerów stron w książce

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi: przyznany 7 maja 2014 roku przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego^[9] za „wybitne zasługi w budowaniu niezależnej prasy w Polsce, za pielęgnowanie wartości, jakie legły u podstaw polskich przemian demokratycznych, za wkład w rozwój nowoczesnej publicystyki i przestrzeganie wysokich standardów w pracy dziennikarskiej, redakcyjnej i menedżerskiej”^[10].

Nagrody

• „Dziennikarz Roku 2010” w plebiscycie Gali Biznesu^[3].