Podgórze Bocheńskie

Podgórze Bocheńskie (512.42) – mezoregion geograficzny w południowej Polsce^[1].

Podgórze Bocheńskie

Megaregion	Region Karpacki
Prowincja	Karpaty Zachodnie z Podkarpaciem Zachodnim i Północnym
Podprowincja	Podkarpacie Północne
Makroregion	Kotlina Sandomierska
Mezoregion	Podgórze Bocheńskie
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: – woj. małopolskie

Podgórze Bocheńskie w regionalizacji według Jerzego Kondrackiego leży między doliną Dunajca na wschodzie a Wieliczką na zachodzie. Od południa graniczy z pogórzami Wielickim i Wiśnickim, od północy i wschodu z Niziną Nadwiślańską. Ma powierzchnię około 750 km²^[1]. W wieloautorskiej regionalizacji z 2018 r. zmieniono jego granice – część zachodnia została włączona do nowo utworzonego Podgórza Krakowskiego^[2].

Podgórze ma postać łagodnych wzniesień o wysokości 260–300 m, rozczłonkowanych przez doliny i płynące w nich potoki, przechodzących ku północy w płaskodenne doliny Raby i Wisły^[1].

Podgórze zbudowane jest z solonośnego miocenu w części południowej w postaci iłów i łupków z przewarstwieniami piasków oraz piaskowców warstw grabowieckich, w części północnej w postaci iłów, iłowców i mułowców warstw chodenickich. Przykryte są utworami czwartorzędowymi głównie lessami w postaci pyłów, glin pylastych, pyłów piaszczystych oraz holoceńskich osadów akumulacji rzecznej i utworów zlodowaceń plejstoceńskich. Budują one szczyty i stoki wzniesień^[1].

Pokłady soli eksploatowane są tutaj w Wieliczce i Bochni co najmniej od XIII wieku^[1].

Zobacz też

• Przedgórze Bocheńskie