Prokop Chmielewski

Prokop Chmielewski herbu Radwan^[1] (ur. ok. 1600, zm. 22 lutego 1664) – polski duchowny greckokatolicki, bazylianin (OSBM), archimandryta klasztoru bazylianów Św. Spasa w Dubnie w 1639 roku^[2], biskup tytularny samborski i biskup łucki koadiutor (1651–1652), administrator ostrogski (1646–1664) (rządził tu lat osiemnaście)^[3], biskup ordynariusz w eparchii przemyskiej (1652–1664), archimandryta dermański w 1659 roku^[4].

Prokop Chmielewski

Data urodzenia	1600
Data śmierci	22 lutego 1664
Greckokatolicki biskup przemyski
Okres sprawowania	1652–1664
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	greckokatolicki
Nominacja biskupia	21 września 1652
Sakra biskupia	1652

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	1653
Konsekrator	Anastazy Antoni Sielawa

Po śmierci unickiego biskupa z Przemyśla Aleksandra Krupeckiego (zm. 1652), Jan Kazimierz nadał przywilej Prokopowi Chmielowskiemu objęcia diecezji przemyskiej. Wydarzenie to miało miejsce 21 września 1652 roku^[5]. Prowadził walkę z prawosławnym biskupem przemyskim Antonim Winnickim.

W 1655 nie przyjął tytułu metropolity kijowskiego.

Oderwał Ostróg od Łucka, rozdarł władyctwo na dwie połowy i zwał się ciągle administratorem ostrogskim^[3].