Qin Jiwei

Qin Jiwei (chiń. upr. 秦基伟; chiń. trad. 秦基偉; pinyin Qín Jīwěi; Wade-Giles Ch’in Chi-wei; ur. 1914, zm. 2 lutego 1997) – chiński rewolucjonista, działacz komunistyczny i wojskowy, generał porucznik.

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Qin.

Qin Jiwei

秦基伟

generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1914 Hong’an, Chiny
Data i miejsce śmierci	2 lutego 1997 Pekin, Chiny
Przebieg służby
Lata służby	1927–1993
Siły zbrojne	Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza
Jednostki	Chińscy Ochotnicy Ludowi
Stanowiska	wojskowe: dowódca Okręgu wojskowego Kunming (1958–67) dowódca Okręgu wojskowego Pekin (1981–88) państwowe: minister obrony ChRL (1988–93)
Główne wojny i bitwy	wojna chińsko-japońska, chińska wojna domowa, wojna koreańska
Odznaczenia

Qin Jiwei

Data urodzenia	16 listopada 1914
Data śmierci	2 lutego 1997
Minister obrony narodowej Chińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 12 kwietnia 1988 do 29 marca 1993
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Poprzednik	Zhang Aiping
Następca	Chi Haotian
Wiceprzewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych
Okres	od marca 1993 do lutego 1997
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin

Życiorys

Pochodził z powiatu Hong’an w prowincji Hubei, od 1927 roku był członkiem Komunistycznej Partii Chin. Brał udział w walkach partyzanckich z siłami Kuomintangu, m.in. podczas powstania Huanggang. Po upadku Chińskiej Republiki Rad wziął udział w Długim Marszu (1934–1935) jako członek oddziałów Zhanga Guotao. Uczestnik wojny z Japonią (1937–1945), następnie brał udział w wojnie koreańskiej jako dowódca XV Korpusu Chińskich Ochotników Ludowych.

W latach 1954–1958 dowódca okręgu wojskowego Yunnan, następnie okręgu wojskowego Kunming (1958–1967). Deputowany jako reprezentant Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej do Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych II (1958–1964) i III (1964–1975) kadencji. Dowódca okręgu wojskowego Chengdu w latach 1974–1975, następnie komisarz polityczny (1975–1981) i dowódca (1981–1988) okręgu wojskowego Pekin.

Od 1973 do 1992 roku członek Komitetu Centralnego KPCh^[1]. W latach 1988–1993 pełnił urząd ministra obrony ChRL, według pogłosek był przeciwny siłowemu tłumieniu protestów na placu Tian’anmen^[2]. W 1993 roku wybrany wiceprzewodniczącym Stałego Komitetu OZPL^[3]. Zmarł przed końcem kadencji^[4].