RWD-3

RWD-3 – polski samolot turystyczno-sportowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD na przełomie 1929 i 1930 roku.

RWD-3

Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	DWL
Konstrukcja	drewniana
Załoga	2 osoby
Historia
Data oblotu	1930
Dane techniczne
Moc	59 kW (80 KM)
Wymiary
Rozpiętość	10,5 m
Długość	6,98 m
Wysokość	2,26 m
Powierzchnia nośna	15 m²
Masa
Własna	380 kg
Zapas paliwa	110 l
Osiągi
Prędkość maks.	170 km/h
Prędkość przelotowa	140 km/h
Prędkość minimalna	68 km/h
Prędkość wznoszenia	4 m/s
Pułap	4500 m
Zasięg	700 km[1]
Rozbieg	90 m
Dane operacyjne

Historia

RWD-3 przed odlotem na zlot w Brnie' Widoczne otwarte drzwi kabiny załogi

Departament Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych w październiku 1929 roku zamówił prototyp samolotu, który miał być rozwinięciem RWD-2^[2]. Zamawiający przewidywał zastosowanie nowej konstrukcji w charakterze lekkiego samolotu łącznikowego, dlatego też zlecił wyposażenie go w mocniejszy silnik, składane skrzydła oraz wzmocnione podwozie. Konstrukcja maszyny miała też pozwalać na wykonywanie akrobacji oraz na przebazowanie po szosach poprzez holowanie za samochodem^[3].

Stanisław Rogalski, Stanisław Wigura i Jerzy Drzewiecki opracowali projekt samolotu, w którym wprowadzono zmiany zgodne z żądaniem zamawiającego. Prototyp został zbudowany w Warsztatach Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Politechniki Warszawskiej. 24 kwietnia 1930 roku został poddany badaniom statycznym, które wykazały niewłaściwą wytrzymałość konstrukcji. Po wzmocnieniu okuć, jeszcze w kwietniu, prototyp oblatał Jerzy Drzewiecki^[4].

Samolot nie spełnił założeń konstruktorów: przekroczona została masa własna, spadła znacznie masa użyteczna, samolot nie mógł też wykonywać akrobacji. W tej sytuacji wojsko zrezygnowało z zakupu samolotu, został przekazany Warszawskiemu Aeroklubowi Akademickiemu^[1]. Otrzymał znaki rejestracyjne SP-WAA i był używany jako maszyna treningowa i rajdowa^[5]. 24 maja 1930 roku, z załogą kpt. pil. Tadeusz Halewski i W. Bereza, wziął udział w zlocie w Bernie zajmując 3. miejsce^[6]. W tym samym roku zaprezentowano go na Międzynarodowej Wystawie Komunikacji i Turystyki w Poznaniu^[7]. Wkrótce po tym został skasowany^[8].

Konstrukcja

Samolot RWD-3 ze złożonymi skrzydłami

Jednosilnikowy, dwumiejscowy górnopłat wolnonośny o konstrukcji drewnianej^[3].

Kadłub o przekroju prostokątnym na dole, na górze zwężonym, kryty sklejką. Silnik i przód kadłuba kryty blachą aluminiową. Miejsca załogi w układzie tandem, dostęp do wnętrza kadłuba przez drzwi umieszczone po prawej stronie. Za silnikiem był umieszczony zbiornik oleju^[9].

Płat trójdzielny, składany, o konstrukcji dwudźwigarowej i obrysie trapezowym. W centralnej części umiejscowiony zbiornik paliwa. Do pierwszego dźwigara kryty sklejką, dalej płótnem. Wyposażony w lotki o napędzie linkowym^[8].

Usterzenie wolnonośne, krzyżowe. Stateczniki o konstrukcji i pokryciu drewnianym, stery kryte płótnem. Napęd sterów linkowy^[1].

Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową. Koła główne z amortyzacją olejowo-powietrzną, płoza wykonana ze stalowej sprężyny piórowej^[10].

Napęd – silnik gwiazdowy Armstrong-Siddeley Genet napędzający dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku^[11].