Ramón Díaz

Ramón Ángel Díaz (ur. 29 sierpnia 1959 w La Rioja) – argentyński piłkarz i trener, reprezentant kraju grający na pozycji pomocnika^[1].

Ramón Díaz

Pełne imię i nazwisko	Ramón Ángel Díaz
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1959 La Rioja
Wzrost	171 cm
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	Olimpia (trener)
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1978–1981 River Plate 123 (57) 1982–1983 Napoli 25 (3) 1983–1986 Avellino 78 (22) 1986–1988 Fiorentina 53 (17) 1988–1989 Inter Mediolan 33 (12) 1989–1991 Monaco 60 (24) 1991–1993 River Plate 52 (27) 1993–1995 Yokohama Marinos 75 (52) W sumie: 499 (214)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1979  Argentyna U-20 11 (12) 1979–1982  Argentyna 23 (10) W sumie: 34 (22)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1995–2000 River Plate 2001–2002 River Plate 2004–2005 Oxford United 2007–2008 San Lorenzo 2008–2009 América 2010–2011 San Lorenzo 2011–2012 Independiente 2012–2014 River Plate 2014–2016 Paragwaj 2016–2018 Al-Hilal 2018 Ittihad 2019 Pyramids 2020 Libertad 2021–2022 Al-Nasr 2022–2023 Al-Hilal 2023–2024 Vasco da Gama 2024–2025 Corinthians 2025– Olimpia
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa

Karierę piłkarską rozpoczął w 1978 w klubie River Plate. W barwach tej drużyny czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Primera División w sezonach Metropolitano 1979, Nacional 1979, Metropolitano 1980 oraz Nacional 1981. Po czterech latach gry w River Plate, w 1982 wyjechał do Włoch, gdzie podpisał kontrakt z klubem SSC Napoli. Po rozegraniu 25 spotkań, w których strzelił 3 bramki, w 1983 przeszedł do klubu US Avellino. Jako zawodnik klubu z Avellino zagrał 78 razy na boiskach Seria A, w których strzelił 22 bramki. W 1986 został piłkarzem Fiorentiny, w której spędził dwa lata.

W sezonie 1988/89 występował w Interze Mediolan, w barwach którego wywalczył swoje jedyne w karierze mistrzostwo Włoch. Po tym sukcesie wyjechał do Francji, gdzie zasilił szeregi AS Monaco, z którym zdobył Puchar Francji w sezonie 1990/1991. W 1991 powrócił do swojego macierzystego klubu River Plate.

Miał duży wkład w zdobycie mistrzostwa Apertura 1991/92, a sam został królem strzelców tych rozgrywek. Łącznie dla River Plate w latach 1978–1981 oraz 1991–1993 zagrał w 175 spotkaniach, w których strzelił 84 bramki. Od 1993 występował w japońskim Yokohama Marinos. Już w pierwszym sezonie został królem strzelców J1 League. Przez 3 sezony na boiskach japońskiej ekstraklasy zagrał 75 spotkań, w których strzelił 52 bramki. W 1995 zakończył karierę piłkarską^[2].

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1978	River Plate	Argentyna	Primera División	14	5
1979				22	12
1980				40	22
1981				47	18
1982/83	SSC Napoli	Włochy	Serie A	25	3
1983/84	US Avellino			24	7
1984/85				27	5
1985/86				27	10
1986/87	ACF Fiorentina			29	10
1987/88				24	7
1988/89	Inter Mediolan			33	12
1989/90	AS Monaco	Francja	Ligue 1	28	15
1990/91				32	9
1991/92	River Plate	Argentyna	Primera División	31	20
1992/93				21	7
1993	Yokohama F. Marinos	Japonia	J1 League	32	28
1994				37	23
1995				6	1

Kariera reprezentacyjna

Diaz uczestniczył w wygranych przez Argentynę Mistrzostwach świata U-20 w 1979. Został wybrany do jedenastki turnieju, oraz wywalczył koronę króla strzelców turnieju strzelając 8 bramek. Karierę reprezentacyjną rozpoczął 12 września 1979 w meczu przeciwko reprezentacji RFN, przegranym 1:2^[3].

W 1982 został powołany przez trenera César Luis Menottiego na Mistrzostwa Świata 1982. Podczas turnieju zagrał w trzech spotkaniach grupowych z Belgią, Węgrami i Salwadorem.

Zagrał także w spotkaniu fazy pucharowej przeciwko Brazylii, w którym zdobył bramkę. Argentyna przegrała tamto spotkanie 1:3, a dla Diaza był to ostatni mecz w reprezentacji. Łącznie w latach 1979–1982 Diaz zagrał dla reprezentacji Argentyny w 23 spotkaniach, w których strzelił 10 bramek^[4].

Mecze i gole w reprezentacji
#	Data	Miasto	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	12.09.1979	Berlin	RFN		1:2	towarzyski
2.	16.09.1979	Belgrad	Jugosławia		2:4	towarzyski
3.	13.05.1980	Londyn	Anglia		1:3	towarzyski
4.	16.05.1980	Dublin	Irlandia		1:0	towarzyski
5.	21.05.1980	Wiedeń	Austria		5:1	towarzyski
6.	18.08.1980	Mendoza	Chile		2:2	towarzyski
7.	09.10.1980	Buenos Aires	Bułgaria		2:0	towarzyski
8.	12.10.1980	Buenos Aires	Polska		2:1	towarzyski
9.	15.10.1980	Buenos Aires	Czechosłowacja		1:0	towarzyski
10.	04.12.1980	Mar del Plata	ZSRR		1:1	towarzyski
11.	16.12.1980	Córdoba	Szwajcaria		5:0	towarzyski
12.	01.01.1981	Montevideo	RFN		2:1	towarzyski
13.	04.01.1981	Montevideo	Brazylia		1:1	towarzyski
14.	28.10.1981	Buenos Aires	Polska		1:2	towarzyski
15.	11.11.1981	Buenos Aires	Czechosłowacja		1:1	towarzyski
16.	24.03.1982	Buenos Aires	RFN		1:1	towarzyski
17.	04.04.1982	Buenos Aires	ZSRR		1:1	towarzyski
18.	05.05.1982	Buenos Aires	Bułgaria		2:1	towarzyski
19.	12.05.1982	Rosario	Rumunia		1:0	towarzyski
20.	13.06.1982	Barcelona	Belgia		0:1	MŚ 1982
21.	23.06.1982	Alicante	Węgry		4:1	MŚ 1982
22.	29.06.1982	Barcelona	Salwador		2:0	MŚ 1982
23.	02.07.1982	Barcelona	Brazylia		1:3	MŚ 1982

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej w 1995, w tym samym roku został trenerem River Plate. W 1996 poprowadził River Plate do triumfu w najważniejszych rozgrywkach klubowych w Ameryce Południowej, Copa Libertadores.

Rok później zwyciężył w innych kontynentalnych rozgrywkach, Supercopa Sudamericana. Czterokrotnie zdobył także mistrzostwo Primera División w sezonach Apertura 1996, Clausura 1996, Apertura 1997 oraz Apertura 1999. W 2000 opuścił River Plate, jednak rok później ponownie został trenerem tej drużyny, prowadząc ją do zwycięstwa w Clausura 2001. Drugą kadencję na ławce trenerskiej River Plate zakończył w 2002.

Sezon 2004/2005 przepracował jako menadżer angielskiego Oxford United. Trzy lata później poprowadził San Lorenzo do mistrzostwa Primera División w sezonie Clausura 2007. Od 2008 pracował w meksykańskim zespole Club América. Z tego klubu został zwolniony 10 lutego 2009, po czym powrócił na ławkę trenerską w San Lorenzo^[5].

Od 2011 do 5 marca 2012 pracował w Independiente, po czym po 10 latach, po raz trzeci w swojej karierze trenerskiej, został szkoleniowcem River Plate. Wraz z drużyną po raz 6 zdobył mistrzostwo Primera División w 2014. Po tym sukcesie podjął pracę jako selekcjoner reprezentacji Paragwaju^[6].

Poprowadził ten zespół do czwartego miejsca na Copa América 2015. Od 2016 pracował w saudyjskim Al-Hilal. Jako trener tej drużyny zwyciężył w rozgrywkach Saudi Professional League w sezonie 2016/17. Dołożył do tego także triumf w Pucharze Króla Arabii w 2017. Sezon 2018 spędził w Al-Ittihad, a w 2019 pracował w egipskim klubie Pyramids. Od 2020 pracował w paragwajskim Club Libertad.

W lutym 2021 rozpoczął pracę w Al-Nasr^[7]. 14 lutego 2022 został ogłoszony nowym trenerem Al-Hilal. Dotarł z zespołem do finału Ligi Mistrzów AFC, w którym jego drużyna przegrała z Urawą Red Diamonds^[8]. Poprowadził drużynę także do zdobycia Pucharu Króla Arabii.

Obecnie pracuje jako trener w brazylijskim CR Vasco da Gama.

Sukcesy

Zawodnik

Argentyna

• Mistrzostwa świata U-20 (1): 1979
• Król strzelców Mistrzostw świata U-20 (1): 1979 (8 bramek)

River Plate

• Mistrzostwo Primera División (5): Metropolitano 1979, Nacional 1979, Metropolitano 1980, Nacional 1981, Apertura 1991/92
• Król strzelców Primera División (1): Apertura 1991/92 (20 bramek)

Inter Mediolan

• Mistrzostwo Serie A (1): 1988/89

AS Monaco

• Puchar Francji (1): 1990/91

Yokohama F. Marinos

• Król strzelców J1 League (1): 1993 (28 bramek)

Trener

River Plate

• Mistrzostwo Primera División (6): Apertura 1996, Clausura 1996, Apertura 1997, Apertura 1999, Clausura 2002, Final 2013/14
• Copa Libertadores (1): 1996
• Supercopa Sudamericana (1): 1997

San Lorenzo

• Mistrzostwo Primera División (6): Clausura 2007

Al-Hilal

• Mistrzostwo Saudi Professional League (1): 2016/17
• Puchar Króla (2): 2017, 2023
• Finał Ligi Mistrzów AFC (1): 2017, 2022