Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Raúl
hiszpański piłkarz i trener piłkarski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Raúl, właśc. Raúl González Blanco (wym. /raˈul gonˈθaleθ ˈblaŋko/; ur. 27 czerwca 1977 w Madrycie) – hiszpański piłkarz, który grał na pozycji napastnika.
Wielokrotny reprezentant Hiszpanii (w latach 2003–2006 kapitan). W wieku 15 lat został piłkarzem Realu Madryt i od tego czasu, aż do sezonu 2009/2010, związany był tylko z tym klubem. Uważany jest za jednego z najlepszych piłkarzy w historii Realu Madryt i hiszpańskiej piłki nożnej[1][2][3]. W latach 2010–2012 zawodnik Schalke 04 Gelsenkirchen. Od 2012 do 2014 zawodnik katarskiego klubu Al Sadd, a w latach 2014–2015 New York Cosmos. W profesjonalnej karierze rozegrał 983 spotkania i zdobył 422 bramki. Na ten bilans składa się 877 spotkań i 376 bramek w piłce klubowej, 102 spotkania i 44 bramki w reprezentacji oraz 4 spotkania i 2 bramki w reprezentacji U-23, z którą brał udział na Igrzyskach Olimpijskich w 1996 roku w Atlancie.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Raúl urodził się w San Cristobal de Los Ángeles, na przedmieściach Madrytu. Pierwsze piłkarskie kroki stawiał jako zawodnik lokalnej drużyny San Cristobal de Los Angeles Madryt. Okazał się utalentowany, więc w wieku 13 lat został zapisany przez ojca do szkółki piłkarskiej Atlético Madryt. Spędził tam dwa lata, zostając m.in. Mistrzem Hiszpanii U-15. W 1992 roku, ówczesny prezydent Atlético, Jesus Gil postanowił rozwiązać drużyny młodzieżowe, by zaoszczędzić w ten sposób klubowe pieniądze.
Pozostawiony bez drużyny, dla której mógłby grać, Raúl wstąpił w szeregi drugiego wielkiego klubu ze stolicy, Realu. Sukcesy przyszły szybko – sezon 1994/1995 rozpoczął jako zawodnik Real Madryt C. W 7 pierwszych meczach trzeciej drużyny strzelił 13 bramek, co zaowocowało włączeniem utalentowanego nastolatka do składu pierwszej drużyny przez trenera Jorge Valdano. W wieku 17 lat i 4 miesięcy Raúl stał się najmłodszym piłkarzem, który kiedykolwiek założył koszulkę Realu. Grał w ataku obok Emilio Butragueño, jego osobistego idola i wkrótce stał się sensacją, którą żyła cała piłkarska Hiszpania. W swoim pierwszym sezonie strzelił 9 bramek w 28 meczach, a Real został Mistrzem Hiszpanii. W październiku 1996 roku zadebiutował w reprezentacji w meczu przeciwko Czechom.

Raúl od sezonu 1994/1995, przez 15 lat, aż do sezonu 2009/2010 grał w pierwszym składzie Realu Madryt, stanowiąc o jego sile ofensywnej i walnie przyczynił się do zdobycia przez Real Madryt ostatnich dziewięciu tytułów – sześciu Mistrzostw Hiszpanii (1995, 1997, 2001, 2003, 2007, 2008) oraz trzech Pucharów Ligi Mistrzów, strzelając m.in. bardzo ważne gole w finałach Ligi Mistrzów, w 2000 roku Valencii oraz w 2002 Bayerowi 04 Leverkusen. Po zakończeniu kariery przez Fernando Hierro został kapitanem reprezentacji oraz Realu. Lata 2004–2006 były dla Raúla ciężkie. Musiał uznać wyższość Barcelony, która zdobyła mistrzostwo, a także uznać wyższość innych napastników. Ten okres był niejako kryzysem Raúla, który nie mógł przez długi czas pokonać bramkarzy przeciwników. Od 2007 roku, Raúl przeżywał „drugą młodość”. Raúl w Primera División rozegrał 542 spotkania, w których strzelił 228 bramek. Z takim dorobkiem stał się trzecim najskuteczniejszym strzelcem w historii La Liga, za Hugo Sánchezem (234 bramki) i Telmo Zarrą (251). W Lidze Mistrzów zagrał w 135 spotkaniach i strzelił w nich 66 bramek, był najlepszym strzelcem w historii tych rozgrywek w latach 2009–2015, a także rekordzistą pod względem występów w latach 2008–2017.
Dla Realu Madryt we wszystkich oficjalnych rozgrywkach Raúl González zdobył 323 bramki, bijąc rekord Alfredo di Stefano (307)[4]. Był to klubowy rekord w latach 2009–2016. Od 2009 roku Raúl jest rekordzistą Realu w liczbie występów (741).

26 lipca 2010 odszedł z Realu Madryt[5], a 28 lipca podpisał dwuletni kontrakt z niemieckim FC Schalke 04[6]. Swój debiut rozegrał w meczu o superpuchar Niemiec, przeciwko Bayernowi Monachium. Po sezonie 2011/12 odszedł z Schalke do katarskiego klubu Al Sadd[7], z którym 13 kwietnia 2013 roku świętował mistrzostwo kraju.
22 sierpnia 2013 roku ponownie zagrał 45 minut meczu i zdobył bramkę w barwach Realu Madryt w towarzyskim spotkaniu o Trofeo Santiago Bernabéu z jego ówczesnym klubem Al Sadd[8]. To spotkanie było jego pożegnaniem z Realem Madryt.
Ostatnim klubem w karierze Raúla był New York Cosmos, z którym podpisał kontrakt w grudniu 2014 roku i dla którego grał przez jeden sezon. W październiku 2015 roku Raúl ogłosił, że po rozegraniu ostatnich dwóch meczów w barwach Cosmosu zakończy karierę jako piłkarz[9].
Jako trener
W czerwcu 2018 ogłoszono, że Raúl zostanie trenerem sekcji młodzieżowej Realu Madryt dla zawodników do lat 15 (Cadete B)[10]. W sezonie 2019/2020 rozpoczął pracę na stanowisku trenera Realu Madryt Castilli. W październiku 2024 roku ogłoszono, że po zakończeniu aktualnego sezonu odejdzie z Castilli, ale pozostanie w klubie w innej roli[11].
Remove ads
Życie prywatne
Żoną Raúla od 1999 roku jest modelka Mamen Sanz (ur. 23 czerwca 1976), z którą ma czterech synów: Jorgego (ur. 25 lutego 2000, nazwanego na cześć Jorgego Valdano, Hugona (ur. 20 listopada 2002, imię na cześć Hugona Sáncheza) oraz bliźniaków Héctora i Mattea (ur. 17 listopada 2005, imiona na cześć Héctora Riala i Lothara Matthäusa), a także córkę Maríę (ur. 4 grudnia 2009).
Statystyki
Podsumowanie
Perspektywa
Zawodnik
1 Superpuchar Hiszpanii, Superpuchar Europy, Puchar Interkontynentalny, Klubowe Mistrzostwa Świata, Superpuchar Niemiec
- Primera División: 550 spotkań, 228 bramek
- Puchar Króla: 37 spotkań, 17 bramek
- Superpuchar Hiszpanii: 12 spotkań, 7 bramek
- Bundesliga: 66 spotkań, 28 bramek
- Puchar Niemiec: 7 spotkań, 3 bramki
- Superpuchar Niemiec: 2 spotkania, 0 bramek
- Liga Mistrzów: 147 spotkań, 71 bramek
- Liga Europy: 11 spotkań, 4 bramki
- Superpuchar Europy: 3 spotkania, 1 bramka
- Puchar Interkontynentalny: 4 spotkania, 1 bramka
Gole w reprezentacji
Trener
Aktualne na 25 maja 2024.
Remove ads
Sukcesy
Podsumowanie
Perspektywa
Zawodnik
Real Madryt
- Mistrzostwo Hiszpanii: 1994/95, 1996/97, 2000/01, 2002/03, 2006/07, 2007/08
- Superpuchar Hiszpanii: 1997, 2001, 2003, 2008
- Liga Mistrzów UEFA: 1997/98, 1999/2000, 2001/02
- Superpuchar Europy UEFA: 2002
- Puchar Interkontynentalny: 1998, 2002
Schalke
Al Sadd
- Mistrzostwo Kataru: 2012/13
- Puchar Emira Kataru: 2014
Reprezentacja
- 1/4 finału Mistrzostw Świata 2002
- 1/8 finału Mistrzostw Świata 2006
- ćwierćfinał Mistrzostw Europy 2000
- Wicemistrzostwo Europy U-21 1996
Indywidualnie
- Trofeo Pichichi: 1999, 2001
- 5. miejsce pod względem liczby bramek w Lidze Mistrzów (71)
- Trzeci najlepszy strzelec w Realu Madryt (323)
- Rekordzista pod względem liczby występów w Realu Madryt (741)
- Drugi piłkarz świata 2001 roku według France Football
- Trzeci piłkarz świata 2001 roku według FIFA
- Zdobywca brązowego buta w 1999 i 2001 roku
- Król strzelców Ligi Mistrzów: 1999/2000, 2000/2001
- Najlepszy napastnik Ligi Mistrzów: 1999/2000, 2000/2001, 2001/2002
- Zdobywca Premio Don Balón, dla Najlepszego Hiszpańskiego piłkarza Primera División: 1996/97, 1998/99, 1999/00, 2000/01, 2001/02
- Zdobywca Trofeum Alfredo Di Stéfano: 2008
- Wybrany do Najlepszej drużyny dekady, przez brytyjski dziennik „Daily Mirror”: 2009
Trener
Real Madryt U19
- Liga Młodzieżowa UEFA: 2019/20
Remove ads
Odznaczenia
Uwagi
- Udział w rozgrywkach Ligi Młodzieżowej UEFA.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads
