Rebab

Rebab, rubab (arab. ‏رباب‎ „smyczkowy (instrument)”; hindi रुबाब rubab, tur. rebap; uzb. rubob)^[1] – odmiana instrumentu strunowego, która rozprzestrzeniła się wraz z kupcami muzułmańskimi od północnej Afryki po Indonezję.

Rebaby tureckie

Rebab typu perskiego

Instrument trzyma się prosto, często wsparty o podłogę. Smyczek jest bardziej zakrzywiony niż smyczek do skrzypiec. Rebab jest bardzo ceniony^{[przez kogo?]} za brzmienie, podobne do głosu ludzkiego, lecz jego zakres dźwięków jest ograniczony do mniej więcej jednej oktawy.

Rebab był instrumentem bardzo popularnym w osmańskiej Turcji, nadal jest szeroko wykorzystywany w muzyce perskiej i indonezyjskim gamelanie^[2].

Istnieje wiele odmian, indonezyjskie są bardzo duże, północno-afrykańskie odmiany o wiele skromniejsze.

We wschodniej Malezji rebab jest wykorzystywany w szamańskich seansach leczniczych, nazywanych main peteri^[3].