Rezerwat przyrody Jelenia Góra (województwo małopolskie)

Jelenia Góra – leśny^[1] rezerwat przyrody, usytuowany w Szymbarku, na południowo-wschodnim stoku Jeleniej Góry, na pograniczu Beskidu Niskiego i Pogórza Karpackiego. Jego powierzchnia wynosi 12,97 ha^[1].

Ten artykuł dotyczy rezerwatu przyrody w woj. małopolskim. Zobacz też: inne rezerwaty o tej nazwie.

Jelenia Góra

rezerwat leśny
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Szymbark, gmina Gorlice
Mezoregion	Beskid Niski
Data utworzenia	1984
Akt prawny	M.P. z 1984 r. nr 15, poz. 108, § 7
Powierzchnia	12,97 ha
Ochrona	ścisła
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gorlice Jelenia Góra
Położenie na mapie Polski Jelenia Góra
Położenie na mapie województwa małopolskiego Jelenia Góra
Położenie na mapie powiatu gorlickiego Jelenia Góra
49°38′10″N 21°04′36″E

W latach 70. XX w. pracownicy ówczesnego Zakładu Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych PAN opisali bogate stanowisko rzadkiej paproci – języcznika zwyczajnego na stokach Jeleniej Góry i podjęli inicjatywę objęcia go ochroną rezerwatową. Rezerwat utworzono na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 18 maja 1984 r. Rezerwat leży na terenie oddziału nr 345 leśnictwa Stróże, obręb Gorlice (Nadleśnictwo Gorlice)^[2].

Rezerwat został powołany do ochrony zespołu jaworzyny górskiej z bogatymi, naturalnymi stanowiskami paproci – języcznika zwyczajnego (Phyllitido-Aceretum). Ochronie podlegają także fragmenty naturalnej lub półnaturalnej buczyny karpackiej z licznym udziałem jodły. Rezerwat obejmuje obszar starego osuwiska stokowego w formie bezwodnego parowu, ograniczonego z jednej strony wyraźną grzędą terenową. Teren pokrywają blokowiska głazów i osypiska drobniejszych okruchów piaskowca magurskiego.

Ok. 1/3 terenu rezerwatu porasta jaworzyna górska z królującym w podszyciu języcznikiem zwyczajnym. Jest to jedno z największych w Polsce skupisk tej paproci (w 1984 r. ok. 1500 okazów). Obok niej rosną tu m.in. miesiącznica trwała, szczyr trwały i gajowiec żółty. W rzadkim podszycie królują leszczyna i dziki bez czarny. Pozostałe 2/3 obszaru porasta buczyna karpacka, w której runie występuje m.in. żywiec gruczołowaty, marzanka wonna, paprotnik kolczysty i niecierpek pospolity. W sumie na terenie rezerwatu naliczono 69 gatunków roślin naczyniowych (12 drzew, 3 krzewów, 54 roślin zielnych).

W pobliżu rezerwatu znajduje się interesujące jeziorko osuwiskowe nazywane Beskidzkim Morskim Okiem.

Przez teren rezerwatu przebiega zielony szlak turystyczny Szymbark – Stróże.