Richard Thompson (lekkoatleta)

Richard Thompson (ur. 7 czerwca 1985 w Cascade^[1]) – trynidadzko-tobagijski lekkoatleta, sprinter. Złoty i dwukrotny srebrny medalista igrzysk olimpijskich (z Pekinu i Londynu), uczestnik igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro i Tokio. Srebrny medalista mistrzostw świata, złoty medalista mistrzostw NACAC oraz mistrzostw Ameryki Srodkowej i Karaibów, medalista igrzysk Wspólnoty Narodów.

Richard Thompson

Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1985 Cascade
Wzrost	188 cm[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Trynidad i Tobago Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2008 sztafeta 4 × 100 m srebro Pekin 2008 bieg na 100 m srebro Londyn 2012 sztafeta 4 × 100 m Mistrzostwa świata srebro Berlin 2009 sztafeta 4 × 100 m Mistrzostwa NACAC złoto San Salvador 2007 bieg na 100 m Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów złoto Cali 2008 sztafeta 4 × 100 m Igrzyska Wspólnoty Narodów brąz Glasgow 2014 sztafeta 4 × 100 m

Przebieg kariery

W 2006 roku był uczestnikiem młodzieżowych mistrzostw NACAC, na nich medal zdobył w konkurencji sztafety 4 × 100 m. Rok później zdobył dwa medale seniorskich mistrzostw NACAC (złoty w biegu na 100 m i brązowy w biegu rozstawnym 4 × 100 m), a także wziął udział w mistrzostwach świata w Osace (odpadł w ćwierćfinałowej fazie konkursu biegu na 100 m. W 2008 roku trynidadzko-tobagijska sztafeta 4 × 100 m z udziałem Thompsona wywalczyła złoty medal mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów^[2][3].

Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, w trakcie których zdobył srebrny medal w konkurencji biegu na 100 m (w finale uzyskał rezultat 9,89 s – o 0,20 s słabszy niż Usaina Bolta, który zarazem ustanowił nowy rekord świata) oraz srebrny medal w biegu rozstawnego 4 × 100 m (ekipa z Trynidadu i Tobago uzyskała w finale czas 38,06)^[4]. Czternaście lat później tej samej ekipie przyznano jednak złoty medal olimpijski, ponieważ sztafetę jamajską (pierwotnych zwycięzców olimpijskiego konkursu) zdyskwalifikowano z uwagi na udowodnienie u Nesty Cartera stosowania dopingu^[5][6].

Na mistrzostwach świata w Berlinie zdobył srebrny medal w konkurencji biegu sztafet 4 × 100 m, ponadto zajął 5. miejsce w finale biegu na 100 m. Dwa lata później na kolejnych mistrzostwach globu, rozegranych w Daegu, nie zdołał osiągnąć zadowalających rezultatów – odpadł on w półfinale biegu na 100 m oraz zajął 6. miejsce w biegu sztafet 4 × 100 m^[2].

Na igrzyskach olimpijskich w Londynie wywalczył z kolegami z kadry wicemistrzowski tytuł w konkurencji sztafety 4 × 100 m – w dniu rozgrywania zawodów trynidadzko-tobagijska ekipa uzyskała w finale rezultat czasowy 38,12 plasujący ich na 3. miejscu, jednak później przyznano jej srebrny medal ze względu na dyskwalifikację za doping amerykańskiego sprintera Tysoona Gaya. W konkurencji biegu na 100 m zaś indywidualnie dotarł do finału, który ukończył z czasem 9,98 na 7. miejscu – również po dyskwalifikacji Gaya za doping został przesunięty o pozycję wyżej^[7][8][9].

W 2014 zdobył srebrny medal pierwszych w historii IAAF World Relays, który wywalczył z kolegami z kadry w sztafecie 4 × 100 m oraz brązowy medal igrzysk Wspólnoty Narodów (również zdobył go w biegu rozstawnym 4 × 100 m)^[2][3].

W czasie igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro odpadł w eliminacjach biegu na 100 m (uzyskał w tej fazie czas 10,29 plasujący go na 6. miejscu w grupie) oraz wystąpił w finale biegu sztafet 4 × 100 m, w którym trynidadzko-tobagijska ekipa z jego udziałem została zdyskwalifikowana^[10]. Po raz ostatni w zawodach lekkoatletycznych wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Tokio, w ich ramach wziął udział w zawodach w konkurencji biegu rozstawnego 4 × 100 m – razem z kolegami z kadry swój udział zakończył w eliminacjach, trynidadzko-tobagijska sztafeta ukończyła zmagania na 5. miejscu w grupie z rezultatem czasowym 38,63 (później tę grupę przesunięto o pozycję wyżej po dyskwalifikacji za doping Chijindu Ujaha)^[2][11][12].

Osiągnięcia

Rok	Zawody	Miasto	Miejsce	Konkurencja	Wynik
2006	Młodzieżowe mistrzostwa NACAC	Santo Domingo	5.	bieg na 100 m	10,42
			DSQ H	bieg na 200 m	N/A
				sztafeta 4 × 100 m	39,98
2007	Mistrzostwa NACAC	San Salvador		bieg na 100 m	10,33
				sztafeta 4 × 100 m	3,92
	Igrzyska panamerykańskie	Rio de Janeiro	7. H	bieg na 100 m	12,06
			2. SF	sztafeta 4 × 100 m	39,02
	Mistrzostwa świata	Osaka	8. QF	bieg na 100 m	10,44
2008	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Cali		sztafeta 4 × 100 m	38,54
	Igrzyska olimpijskie	Pekin		bieg na 100 m	9,89
				sztafeta 4 × 100 m	38,06
2009	Mistrzostwa świata	Berlin	5.	bieg na 100 m	9,93
				sztafeta 4 × 100 m	37,62
2011	Mistrzostwa świata	Daegu	3. SF	bieg na 100 m	10,20
			6.	sztafeta 4 × 100 m	39,01
2012	Igrzyska olimpijskie	Londyn	6.	bieg na 100 m	9,98
				sztafeta 4 × 100 m	38,12
2013	Mistrzostwa świata	Moskwa	5. SF	bieg na 100 m	10,19
			7.	sztafeta 4 × 100 m	38,57
2014	IAAF World Relays	Nassau		sztafeta 4 × 100 m	38,04
	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Glasgow	3. SF	bieg na 100 m	10,19
				sztafeta 4 × 100 m	38,10
	Puchar interkontynentalny	Marrakesz	8.	bieg na 100 m	10,24
				sztafeta 4 × 100 m	37,97
2015	IAAF World Relays	Nassau	7.	sztafeta 4 × 100 m	38,92
2016	Igrzyska olimpijskie	Rio de Janeiro	6. H	bieg na 100 m	10,29
			DSQ	sztafeta 4 × 100 m	N/A
2021	Igrzyska olimpijskie	Tokio	5. H	sztafeta 4 × 100 m	38,63
Źródło: [2][3]

Sześć razy w karierze został mistrzem kraju (w latach 2009-2016), pięć tytułów mistrzowskich wywalczył na dystansie 100 m, szósty zaś zdobył w konkurencji biegu na 200 m. Ma również cztery tytuły mistrza NCAA, z czego jeden zdobył w ramach halowego czempionatu^[2].

Rekordy życiowe

• bieg na 100 m – 9,82 (21 czerwca 2014, Port-of-Spain)
• bieg na 200 m – 20,18 (30 maja 2008, Fayetteville)
• sztafeta 4 × 100 m – 37,62 (22 sierpnia 2009, Berlin)
• sztafeta 4 × 400 m – 3:05,69 (10 kwietnia 2010, Coral Gables)

Halowe

• bieg na 60 m – 6,51 (14 i 15 marca 2008, Fayetteville)
• bieg na 200 m – 21,30 (20 stycznia 2007, Albuquerque)

Źródło: ^[2]