Roman Indrzejczyk

Roman Indrzejczyk (ur. 14 listopada 1931 w Żychlinie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski prezbiter rzymskokatolicki, kapelan Prezydenta RP i rektor kaplic prezydenckich w latach 2005–2010, kanonik Kapituły Kolegiackiej Kampinosko-Bielańskiej od 2003, prałat honorowy Jego Świątobliwości od 2008.

Roman Indrzejczyk

Prałat honorowy Jego Świątobliwości
ks. Roman Indrzejczyk (2008)
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1931 Żychlin
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 2010 Smoleńsk
Miejsce pochówku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Kapelan Prezydenta RP
Okres sprawowania	2005–2010
Kanonik Protektor Kapituły Kolegiackiej Kampinosko-Bielańskiej
Okres sprawowania	2003–2010
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	archidiecezja warszawska
Prezbiterat	8 grudnia 1956
Odznaczenia

Tablica pamiątkowa w kaplicy Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Pałacu Prezydenckim w Warszawie

Grób ks. Romana Indrzejczyka na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

Urodził się 14 listopada 1931 w Żychlinie^[1]. W 1951 ukończył zdaniem matury naukę w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Mickiewicza^[1]. 8 grudnia 1956^[1] przyjął święcenia kapłańskie z rąk Stefana Wyszyńskiego^[2].

W czasie swojej posługi kapłańskiej pełnił funkcję wikariusza w parafiach w Drwalewie i Grodzisku Mazowieckim, następnie w parafiach warszawskich: św. Aleksandra, Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny na Nowym Mieście i Matki Boskiej Loretańskiej na Pradze. W latach 1964–1986 był duszpasterzem szpitala psychiatrycznego w Tworkach. W latach 1986–2004 był proboszczem parafii Dzieciątka Jezus na warszawskim Żoliborzu^[3][4]. Był nauczycielem religii w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych nr 4 im. Karola Szymanowskiego w Warszawie^[2], gdzie opiekował się chórem Laudate Dominum^[5].

Współpracował z działaczami opozycji solidarnościowej. Fizycznie podobnemu do siebie Zbigniewowi Romaszewskiemu przesłał sutannę i dowód osobisty, aby ten mógł podawać się za niego, jednakże Romaszewski nie skorzystał z tej możliwości. Na jego plebanii wykłady prowadził Jacek Kuroń. W salkach katechetycznych zbierała się Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, a nawet odbywały się posiedzenia jednego z podstolików Okrągłego Stołu. Funkcjonariusze aparatu bezpieczeństwa próbowali podpalić jego kościół^[6].

W latach 1961–1976 i 1989–1994 był krajowym duszpasterzem służby zdrowia^[4]. Był wiceprzewodniczącym Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz krajowym koordynatorem ruchu Pax Christi^[7]. Od 22 grudnia 2005 do śmierci był kapelanem prezydenta Lecha Kaczyńskiego i rektorem kaplic prezydenckich^[4].

W 1990 został odznaczony przywilejem noszenia rokiety, mantoletu i pierścienia. W 2003 został kanonikiem protektorem Kapituły Kolegiackiej Kampinosko-Bielańskiej, a w 2008 prałatem honorowym Jego Świątobliwości^[8].

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej^[9]. 24 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[10].

Upamiętnienie

• 18 lutego 2011 odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową w kościele Przemienienia Pańskiego w Pruszkowie^[11], a 10 kwietnia 2011 tablicę pamiątkową w kaplicy Pałacu Prezydenckiego w Warszawie^[12].

• Jego imieniem nazwana została honorowa nagroda ustanowiona przez Polską Radę Chrześcijan i Żydów (PRChiŻ), która 8 stycznia 2012 została wręczona po raz pierwszy. Wyróżnienie przyznawane jest chrześcijańskim osobom konsekrowanym, które swoją działalnością i postawą przyczyniły się m.in. do rozwoju dialogu i współpracy chrześcijańsko-żydowskiej i polsko-żydowskiej. Pierwszym jej laureatem został ks. Stanisław Bartmiński^[13].

• W centrum Pruszkowa znajduje się ulica jego imienia^[14].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 2010, pośmiertnie^[15]
• Medal „Zasłużony dla tolerancji” – 1998^[16]
• Komandor Orderu Zasługi – 2008, Portugalia^[17]

Twórczość

• Rekolekcje z „Gazetą” (współautorstwo). Warszawa: 2001. Brak numerów stron w książce
• Rozważania o człowieczeństwie (zasłyszane w parafii). Warszawa: MATREK Jerzy Pusiak, 2003. Brak numerów stron w książce
• I niech tak zostanie... niektóre myśli sercem wysłuchane. Warszawa: MATREK Jerzy Pusiak, 2005. Brak numerów stron w książce
• Człowiek dla człowieka. Rozmowy z ludźmi i...historią. Warszawa: MATREK Jerzy Pusiak, 2006. Brak numerów stron w książce
• Mądrym być człowiekiem. Warszawa: Jerzy Pusiak, 2007. Brak numerów stron w książce
• Wiersze wybrane. Rozważania o człowieczeństwie. Warszawa: Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Francuskiej, 2008. Brak numerów stron w książce
• W pamięci zapisane. Warszawa: Jerzy Pusiak, 2008. Brak numerów stron w książce
• Tak różni jesteśmy... Warszawa: Jerzy Pusiak, 2009. Brak numerów stron w książce
• W pamięci zapisane. Warszawa: Bluet emplire, 2010. Brak numerów stron w książce