Roman Pasławski

Roman Pasławski (ur. 20 sierpnia 1879, zm. ?) – tytularny pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Roman Pasławski

tytularny pułkownik kawalerii
Data urodzenia	20 sierpnia 1879
Data śmierci	nie wcześniej niż 1939
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	16 Pułk Ułanów Wielkopolskich
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 20 sierpnia 1879^[1]. W kawalerii C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 października 1901^[2], następnie awansowany na porucznika z dniem 1 listopada 1901^[3], na porucznika z dniem 1 maja 1909^[4]. Przez lata służył w szeregach 4 Galicyjskiego pułku ułanów w Żółkwi^[5][6][7]. Następnie, około 1910-1912 był oficerem 13 Galicyjskiego pułku ułanów w Złoczowie^[8], a od około 1912 8 pułku ułanów w Czerniowcach, gdzie początkowo figurował w oddziale broni maszynowej^[9][10]. Podczas I wojny światowej został awansowany na rotmistrza z dniem 1 listopada 1914^[11]. Do 1918 pozostawał oficerem pułku ułanów nr 8^[12][13].

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został przyjęty do Wojska Polskiego. Mianowany podpułkownikiem kawalerii. W tym stopniu od 29 maja 1919 sprawował stanowisko dowódcy 2 pułku ułanów wielkopolskich^[14], a po przemianowaniu jednostki na 16 pułk ułanów wielkopolskich był jego dowódcą od 17 stycznia 1920. Na tym stanowisku 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[15]. Zweryfikowany do stopnia podpułkownika rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[16]. W 1923 był oficerem rezerwowym 16 pułku ułanów w 1923^[17]. Z dniem 30 listopada 1923 został przeniesiony w stan spoczynku^[18]. Mieszkał w wielkopolskiej wsi Chwałkowo (1924, 1928)^[19][20]. W 1934 jako tytularny pułkownik kawalerii był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Rawa Ruska^[21]. Do 1939 był dzierżawcą dóbr ks. Seweryny Sapieżyny w Biłce Szlacheckiej^[22][23].

Odznaczenia

austro-węgierskie

• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1916)^[12] z mieczami (przed 1918)^[13]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (przed 1909)^[6]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (przed 1914)^[10]