Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Romuald Zerych
polski rzeźbiarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Romuald Zerych (ur. 7 lutego 1888 w Warszawie, zm. 2 października 1964 tamże) – polski rzeźbiarz.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się w rodzinie Gotfryda i Heleny z Perle’ów. Kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego[1].
W latach 1914–1918 walczył w wojsku rosyjskim, dostając się do niewoli niemieckiej pod Tannenbergiem.
W dwudziestoleciu międzywojennym poświęcił się rzeźbiarstwu; miał liczne wystawy. Zajmował się też konserwacją rzeźby[1].
Jest autorem m.in. pomnika zmarłych jeńców wojennych w Budziszynie[2], pomnika Elizy Orzeszkowej w Grodnie (1924) oraz jej popiersia w drewnie, rzeźby portretowej Stanisława Noakowskiego[1], tablicy z płaskorzeźbą gen. Sowińskiego (1928) umieszczoną na zewnętrznej ścianie kościoła św. Wawrzyńca na warszawskiej Woli[1] oraz licznych nagrobków na warszawskich cmentarzach (Powązkowskim i ewangelicko-augsburskim). Zaprojektował Pomnik Mauzoleum żołnierzy poległych w bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831 roku, wygrywając konkurs w 1930 roku, ale prace wykonał Borys von Zinserling, dopiero podczas rewitalizacji Mauzoleum powrócono do dawnego projektu Zerycha i zamontowano jego rzeźby husarzy[3][4].
Od roku 1929 należał do Zrzeszenia Artystów Plastyków Zwornik. W latach 50. XX w. należał także do zespołu rzeźbiarskiego Stanisława Jagmina, brał udział w ratowaniu i rekonstrukcji zabytkowych posągów, między innymi rzeźb parkowych z Ogrodu Saskiego w Warszawie.
W roku 1958 w warszawskim parku Kultury i Wypoczynku (parku Na Książęcem) został odsłonięty pomnik Elizy Orzeszkowej autorstwa Zerycha, będący repliką monumentu w Grodnie[5].
Zmarł w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 53−1−65)[1][6].
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads