Rossi X-ray Timing Explorer

Rossi X-ray Timing Explorer (RXTE) – sztuczny satelita należący do programu Explorer, przeznaczony do obserwacji nieba w zakresie promieniowania rentgenowskiego, wystrzelony przez NASA 30 grudnia 1995 z Przylądka Canaveral na Florydzie.

Rossi X-ray Timing Explorer

Inne nazwy	RXTE, Explorer 69
Indeks COSPAR	1995-074A
Zaangażowani	NASA
Rakieta nośna	Delta II
Miejsce startu	Cape Canaveral Air Force Station, USA
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	565 km[1]
Apogeum	583 km[1]
Okres obiegu	96,1 min[1]
Nachylenie	23°[1]
Czas trwania
Początek misji	30 grudnia 1995 13:48 UTC
Koniec misji	5 stycznia 2012
Wymiary
Masa całkowita	3200 kg

Jego nazwa upamiętnia astronoma Bruno Rossiego, jednego z pionierów astronomii rentgenowskiej. Satelita ten służył do badania kosmosu w zakresie wysokich energii, obserwując przede wszystkim układy podwójne gwiazd z czarnymi dziurami i gwiazdami neutronowymi oraz pulsary i berstery rentgenowskie, a także aktywne jądra galaktyk i tło rentgenowskie.

Na pokładzie satelity znajdują się trzy instrumenty badawcze:

• PCA (Proportional Counter Array) jest macierzą złożoną z pięciu liczników proporcjonalnych, o całkowitej powierzchni 6500 cm². Zakres energii detektora to 2 – 60 keV, zaś rozdzielczość energetyczna na 6 keV wynosi 18%.
• ASM (All Sky Monitor) to detektor złożony z trzech kamer, o całkowitej powierzchni zbierającej 90 cm², działający w zakresie energii 2 – 10 keV.
• HEXTE (High Energy X-ray Timing Experiment) składa się z ośmiu liczników scyntylacyjnych i działał w zakresie 15 – 250 keV, z rozdzielczością energetyczną 15% na 60 keV.

Obserwacje zebrane przez RXTE przyczyniły się do badania oscylacji w krzywych blasku dysków akrecyjnych np. mikrokwazara GRS 1915+105^[2]. Na ich podstawie rozwiązano również zagadkę pochodzenia tła rentgenowskiego w Galaktyce w zakresie 6- 7 keV, za które odpowiadają prawdopodobnie akreujące białe karły oraz gwiazdy o dużej aktywności koronalnej^[3].

Satelita został wyłączony 5 stycznia 2012.