Sambia (kraina historyczna)

Sambia zamieszkana była przez jedno z plemion pruskich. W 2 poł. IX wieku osiedlali się w niej Szwedzi, a w 2 poł. X wieku Duńczycy, w tym Haakon, syn Haralda Sinozębego. W X wieku Sambia była centrum handlowym Prus, skąd eksportowano skórki kun i bursztyn. Od IX do XIII wieku Duńczycy kilkakrotnie wyprawiali się do Sambii, co oznacza, że były to podboje nietrwałe. Do Sambii prowadził szlak handlowy z Brześcia przez Drohiczyn, Wiznę, Rajgród, Szurpiły, Jegliniec, Gąbin.

Do wczesnych lat 50. XIII w. podejmowane przez Krzyżaków próby podboju położonej w północnych Prusach Sambii, kończyły się niepowodzeniem. Aby pokonać Sambów, zimą 1254/1255 pod wodzą czeskiego króla Przemysła Ottokara II została przedsięwzięta zakończona sukcesem krzyżacka krucjata^[2]. Przed powrotem do Czech król Ottokar pozostawił Krzyżakom hojną darowiznę na założenie zamku nad Pregołą. Na jego cześć zamek i powstałe tam miasto nazwano Königsberg (Królewiec)^[2]. Sambowie występowali przeciwko Krzyżakom w latach: 1242–1255, 1260–1270 i 1275–1276^[3].

Po podboju Sambii przez Zakon krzyżacki w XIII wieku weszła w obszar Prus Dolnych.

Obecnie w obwodzie królewieckim Federacji Rosyjskiej. Główne miasto – Królewiec; inne miejscowości: Rybaki, Piława, Tapiawa, Welawa, Labiawa, Nowotki, Tryszkajmy, Ruszowice, Palmniki.

Od Sambii przejęto nazwę Półwyspu Sambijskiego (ros. Kaliningradskij połuostrow, Ziemlandskij połuostrow) nad Morzem Bałtyckim, między Zalewami: Wiślanym i Kurońskim. Powierzchnia 900 km², nizinna, maksymalna wysokość do 89 m n.p.m.

Sambia (kraina historyczna)

Historia

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on