Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Sentinel R.1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sentinel R.1
Remove ads

Sentinel R.1brytyjski samolot rozpoznawczy monitorujący pole walki.

Szybkie fakty Państwo, Producent ...
Remove ads

Historia

Podsumowanie
Perspektywa
Thumb
Sentinel R.1

Na początku lat 80. XX wiek w ramach programu CASTOR (Corps Airborne STand-Off Radar) British Army prowadziła badania nad samolotem rozpoznania pola walki. Wynikiem tych prac był samolot Britten-Norman Islander BN-2T z radarem firmy Ferranti zdolnym do wykrywania i śledzenia poruszających się celów naziemnych. Kolejnym samolotem przeznaczonym do rozpoznania pola walki, tym razem z radarem firmy Racal(inne języki) była English Electric Canberra B.8. Upadek Związku Radzieckiego i w konsekwencji znacząca redukcja konwencjonalnych sił zbrojnych sprawiła, że zaprzestano dalszego finansowania programu CASTOR. Impulsem, który na nowo rozbudził zainteresowanie tego typu samolotem wśród brytyjskiej generalicji była I wojna w Zatoce Perskiej, podczas której nieocenione usługi koalicjantom oddał samolot Northrop Grumman E-8 Joint STARS (Joint Surveillance Target Attack Radar System). Samolot rozpoznający ruchome cele naziemne, czołgi, bojowe wozy piechoty, śledzący je, określający poziom zagrożenia z ich strony a w końcu nakierowywujący na nie samoloty bombardujące sił własnych i sojuszniczych. W 1992 roku Ministerstwo Obrony Wielkiej Brytanii na nowo podjęło prace nad podobnym samolotem wspierającym armię brytyjską. Do finału programu ASTOR (Airborne STand-Off Radar) zakwalifikowały się Raytheon Systems z samolotem Bombardier Global Express jako nosicielem systemu oraz Lockheed Martin z samolotem Gulfstream V. Rywalizację wygrał Raytheon, który na swoim samolocie zaproponował zamontowanie radaru z syntetyczną aperturą ASARS-2, stosowanego na samolotach U-2R. Kontrakt na dostawę pięciu samolotów oraz ośmiu naziemnych stanowisk kontrolnych, brytyjskie Ministerstwo Obrony podpisało z Raytheon Systems w grudniu 1999 roku. 3 sierpnia 2002 roku oblatano prototyp nosiciela systemu, przekonstruowano kadłub samolotu dodając na jego spodniej części owiewkę mieszczącą antenę radaru a na grzbiecie owiewkę systemu łączności satelitarnej. 26 maja 2004 roku dokonano oblotu pierwszego seryjnego samolotu. Dwa lata wcześniej dostarczono pierwszą stację naziemną mającą współpracować z samolotem a w czerwcu 2007 roku RAF otrzymał pierwszy z zamówionych samolotów. 1 grudnia 2008 roku gotowość operacyjną uzyskał pierwszy samolot Sentinel R.1. 10 lutego 2009 roku zakończono proces dostaw wszystkich pięciu zamówionych przez RAF samolotów (ostatni miał numer rejestracyjny ZJ694). W 2015 roku samoloty miały zostać wycofane z aktywnej służby, jednak ze względu na potrzeby operacyjne wstrzymano cały proces. Jedna z maszyn została wycofana w maju 2017 roku. Reszta pozostała w linii do 2021 roku. Ostatni lot tego typu samolotu odbył się 25 lutego 2021. W trakcie służby bazą samolotów była baza RAF Waddington w Lincolnshire w ramach No. 5 Squadron RAF[1][2].

Remove ads

System

System ASTOR składa się z samolotu nosiciela radaru, stacji naziemnej wymiany danych na szczeblu taktycznym, umieszczonej na samochodzie Pinzgauer oraz stacji naziemnej wymiany danych na szczeblu operacyjnym umieszczonych w kontenerach, które mogą być transportowane drogą lotniczą. Na pokładzie samolotu obok dwóch pilotów jest dowódca misji i dwóch operatorów radaru dokonujących wstępnej analizy obrazu. Cały system ma możliwość wymiany danych pomiędzy innymi samolotami, śmigłowcami i innymi szczeblami dowodzenia. Samolot posiada również system samoobrony: wyrzutnie flar, dipoli, system ostrzegający o opromieniowaniu i wystrzeleniu pocisku przeciwlotniczego. 1 kwietnia 2004 roku utworzono jednostkę, 5 Squadron RAF, samolotów Sentinel, która stacjonuje w bazie RAF-u w Waddington w hrabstwie Lincolnshire.

Remove ads

Linki zewnętrzne

Przypisy

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads