Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Spółgłoska iniektywna dziąsłowa dźwięczna
rodzaj dźwięku spółgłoskowego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Spółgłoska iniektywna dziąsłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ɗ].
Remove ads
Artykulacja
Opis
W czasie artykulacji [ɗ]:
- modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku zasysającego ruchu krtani do dołu przy drgających wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i ingresji,
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza przepływa przez jamę ustną
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem
- przednia część języka lub jego sam koniuszek kontaktuje się tuż za górnymi dziąsłami, tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania dostępu powietrza do jamy ustnej. Następuje rozwarcia, powietrze jest zasysane do wewnątrz w wyniku ssącego ruch krtani, co nadaje głosce charakterystyczny głuchy dźwięk.
- wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna
Przykłady
- w języku sindhi: ڏر [ɗarʊ] szczelina
- w języku wietnamskim: đục [ʔɗuʔk͡p̚˥˩] wiercić
Warianty
Warianty [ɗ] różnią się dokładnym miejscem artykulacji, które przede wszystkim może być zębowe, a nie jak opisane powyżej dziąsłowe. (Porównaj warianty [d]: zębowy i dziąsłowy.) Również spółgłoska szczytowa [ɖ] ma wariant iniektywny.
Remove ads
Zobacz też
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads