Stanisław Łążyński

Stanisław Łążyński h. Nałęcz (ur. 27 marca 1842 w Tomaszówce, zm. 11 października 1939) – powstaniec styczniowy.

Stanisław Łążyński

Data i miejsce urodzenia	27 marca 1842 Tomaszówka
Data śmierci	11 października 1939
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach Warszawie
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 27 marca 1842 w Tomaszówce, pow. kamieniecki, jako syn Antoniego^[1]. Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863. Na przełomie XIX i XX w. zamieszkiwał we wsiach: Słobodka, powiat Gwoździec^[2] oraz Załucze nad Prutem^[3], powiat Matyjowce^[4]. Do końca 1907 pełnił funkcję członka komisji szacunkowej podatku osobisto-dochodowego w powiecie kołomyjskim^[5]. Był członkiem Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie^[6][7][8]. W grudniu 1912 został zatwierdzony przez cesarza wybór S. Łążyńskiego na stanowisku prezesa Rady Powiatowej w Kołomyi^[9]. Podczas I wojny światowej będąc nadal dzierżawcą dóbr w Załuczu pełnił funkcję przewodniczącego gospodarczej komisji powiatowej oraz pozostawał prezesem kołomyjskiej rady powiatowej^[10].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego. W okresie II Rzeczypospolitej jako weteran brał udział w spotkaniach wspomnieniowych (1933^[11]) i obchodach powstania styczniowego (1938^[12]). W latach 30. był ziemianinem zamieszkującym w Janikowie^[13].

Zmarł 11 października 1939 i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C13-4-1)^[14][15].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (8 listopada 1930)^[16]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924)^[17][18]
• Krzyż Siedemdziesięciolecia Powstania Styczniowego
• Krzyż Wojenny za Zasługi Cywilne II Klasy (Austro-Węgry, 1917)^[10]