Stanisław Kosmal

Stanisław Kosmal (ur. 20 listopada 1944 w Rogowie^[1]) – polski prawnik, sędzia Izby Wojskowej Sądu Najwyższego w stanie spoczynku, członek i w latach 1991–2014 wiceprzewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej.

Stanisław Kosmal

Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1944 Rogów
Zawód, zajęcie	prawnik, sędzia
Stanowisko	zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej (1991–2014)
Odznaczenia

Życiorys

Wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ukończył z wyróżnieniem Wieczorowy Uniwersytet Marksizmu-Leninizmu^[2], a w 1966 Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1966—1968 odbył aplikację sądową w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Kielcach, od listopada 1968 asesor Sądu Powiatowego w Końskich^[1].

W latach 1971–2003 pełnił służbę wojskową i pracował w sądownictwie wojskowym, osiągając stopień pułkownika. Od 1971 orzekał w Wojskowym Sądzie Garnizonowym w Zielonej Górze. Od 1976 sędzia w Biurze Nadzoru Pozainstancyjnego przy Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego, a od 1982 sędzia tej izby. Od 1990 do 2003 pozostawał zastępcą przewodniczącego Izby Wojskowej SN, następnie przewodniczący wydziału^[1]. Wysuwano wobec niego oskarżenia o skazywanie działaczy opozycyjnych za działania w stanie wojennym^[3][4], jednocześnie w 1990 wydał wyrok rehabilitujący rotmistrza Witolda Pileckiego^[5].

W 1990 został członkiem Państwowej Komisji Wyborczej (w 1991 przekształconej w stały urząd), od 1991 zajmował funkcję jej wiceprzewodniczącego^[6]. Zakończył pełnienie funkcji 20 listopada 2014, gdy ukończył 70 lat (w ciągu kilku kolejnych dni niemal cały skład PKW podał się do dymisji w związku z nieprawidłowościami przy wyborach samorządowych)^[7][8]. W sierpniu 2019 na wniosek Instytutu Pamięci Narodowej Sąd Najwyższy wyraził zgodę na pociągnięcie go do odpowiedzialności w związku z wyrokiem z lat 80., w którym podtrzymał skazanie za krytykę stanu wojennego^[9].

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Oficerskim (2000)^[10] i Kawalerskim (1990) Orderu Odrodzenia Polski, a także Złotym (1983) i Srebrnym (1978) Krzyżem Zasługi, a także medalami Ministerstwa Obrony Narodowej^[1].

Życie prywatne

Żonaty, ma córkę i syna^[1].