Stefan Hołówko

Stefan Tadeusz Hołówko (ur. 28 lutego 1921 w Warszawie, zm. 11 września 2009 tamże)^[1] – polski architekt i nauczyciel.

Stefan Hołówko

Pełne imię i nazwisko	Stefan Tadeusz Hołówko
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1921 Warszawa
Data i miejsce śmierci	11 września 2009 Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Praca
Biuro	Biuro Odbudowy Stolicy Miastoprojekt Stolica
Odznaczenia

Grób Stefana Hołówko i jego matki Heleny na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Życiorys

Ukończył I Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie (1939)^[2]. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1950). Był projektantem w Biurze Odbudowy Stolicy, przedsiębiorstwie Miastoprojekt Stolica i pracowni urbanistycznej Jeana Benjamina Manevala w Paryżu. Należał do zespołu architektów „Pingwiny”. Był laureatem konkursów architektonicznych. Ponadto pracował jako nauczyciel w Technikum Architektoniczno-Budowlanym im. Stanisława Noakowskiego oraz redaktor w Wydawnictwie „Arkady”^[1].

Był autorem lub współautorem m.in. Zespołu Basenów RKS Skra w Warszawie (1972–1973), biurowca Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych w Warszawie, gmachu Centrali Ogrodniczej w Warszawie (1950), projektu odbudowy i przebudowy pałacu Stanisława Wołowskiego (obecnego Domu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich) w Warszawie (1947–1951) oraz domu wielorodzinnego Głównego Instytutu Pracy przy ul. Noakowskiego 8 w Warszawie (1950–1953)^[1]. Za swoje dokonania był kilkakrotnie odznaczany i nagradzany.

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera 1-9-3)^[3].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi^[1]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej^[1]