Stefania Kossowska

Stefania Kossowska, z domu Szurlej (ur. 23 września 1909 we Lwowie, zm. 15 września 2003 w Londynie) – polska publicystka, pisarka.

Stefania Kossowska

Stefania Szurlej

Big Ben

Portret Stefanii Kossowskiej autorstwa męża, Adama Kossowskiego
Data i miejsce urodzenia	23 września 1909 Lwów
Data i miejsce śmierci	15 września 2003 Londyn
Dziedzina sztuki	proza
Ważne dzieła
Mieszkam w Londynie (1964) „Wiadomości” na emigracji (1968) Jak cię widzę tak cię piszę (1973) Galeria przodków. Sylwetki emigracyjne (1991) Od Herberta do Herberta. O nagrodzie „Wiadomości” 1958-1990 (1993) Przyjaciele i znajomi (1998)
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1980)[1] Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1994).
Nagrody
Nagroda Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1980)

Życiorys

Jej ojcem był znany adwokat Stanisław Szurlej, m.in. obrońca w procesie brzeskim. Jej matka Jadwiga Ciepielowska pochodziła z mieszanej polsko-żydowskiej rodziny^[2]. Przed drugą wojną światową zaczęła pracę jako dziennikarka, pisząc w czasopiśmie kobiecym „Bluszcz”, a potem m.in. dla „Wieczoru Warszawskiego”, „ABC” i „Prosto z mostu”^[3]. Przed wojną wyjechała na krótko do Rzymu jako korespondentka prasowa, na Sycylii poznała Adama Kossowskiego, z którym wzięła ślub jesienią 1938^[3]. Od 1940 na emigracji w Londynie. Współpracowała z wieloma czasopismami emigracyjnymi, np. „Wiadomościami Polskimi, Politycznymi i Literackimi”, „Biuletynem Światpolu”, „Polską Walczącą”, „Dziennikiem Polskim”, „Tygodnikiem Polskim” (rubryka „Ważne i nieważne”); także z Sekcją Polską Radia BBC. W latach 1953–1981 Kossowska była związana z emigracyjnym tygodnikiem „Wiadomości”, m.in. prowadząc rubrykę „W Londynie” podpisywaną pseudonimem Big Ben^[3]. W 1973 została redaktorką naczelną gazety. W latach 1954–1993 współpracowała z Radiem Wolna Europa. Podpisała list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)^[4]. W latach 1986–1992 należała do Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, w latach 80. XX w. pełniła też funkcję doradcy literackiego Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie. W 1994 r. przekazała Archiwum „Wiadomości” do Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu^[3]. Została pochowana obok męża na cmentarzu opactwa karmelitów w Aylesford^[3].