Strasseryzm

Strasseryzm – kierunek polityczny wypracowany przez braci Ottona i Gregora Strasserów, zakładający całkowite odrzucenie kapitalizmu na rzecz narodowego socjalizmu.

Miecz i młot, symbol strasseryzmu

Organizacją strasserowców była Wspólnota Walki Rewolucyjnych Socjalistów Narodowych (niem. Kampfgemeinschaft Revolutionärer Nationalsozialisten) zwana „Czarnym Frontem”, powstała we wrześniu 1930. Była określana jako narodowo-bolszewicka^[1].

Założenia

Strasseryzm zakłada podział państwa na prowincje na wzór szwajcarskich kantonów i jego sfederalizowanie, co w zamyśle ma prowadzić do zacieśniania więzi lokalnych i jak największego oddania władzy w ręce ludu. System partyjny zostałby zniesiony, a władzę w państwie sprawowałby dożywotnio wybierany prezydent, Wielka Rada (złożona z prezydentów prowincji, pięciu ministrów wybieranych przez prezydenta i przedstawicieli prezydium Izby Samorządowej) i zarząd Izby Samorządowej (składający się z 110 członków, w tym 100 wybieranych i 10 mianowanych przez prezydenta)^[2]. Przemysł miałby zostać znacjonalizowany na rzecz robotników, którzy mają zostać posiadaczami środków produkcyjnych i udziałów w dochodach oraz posiadać możliwości decyzyjne w przedsiębiorstwach, w których pracują (w myśl strasseryzmu mieli przestać być wyłącznie „najemcami” bądź „zasobami ludzkimi”)^[3]. Ponadto strasseryzm przewiduje rozbudowany system pomocy społecznej, obejmujący m.in. zasiłki na dzieci dla rodziców^[4].

Bracia Strasserowie byli – podobnie jak Hitler – zwolennikami rewizji granic Niemiec, jednak nie snuli planów opanowania całej wschodniej Europy. Głosili hasła powrotu granic Drugiej Rzeszy (żądając m.in. od Polski ziem zaboru pruskiego)^[5].

Zobacz też

• Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników
• Niemiecka Partia Robotników