Szczeciniak jaworowy

Szczeciniak jaworowy, szczecinkowiec jaworowy (Hymenochaete carpatica Pilát) – gatunek grzybów z rzędu szczeciniakowców (Hymenochaetaceae)^[1].

Szczeciniak jaworowy

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	szczeciniakowce
Rodzina	szczeciniakowate
Rodzaj	szczeciniak
Gatunek	szczeciniak jaworowy
Nazwa systematyczna
Hymenochaete carpatica Pilát Hedwigia 70: 123 (1930)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hymenochaete, Hymenochaetaceae, Hymenochaetales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Takson ten w 1930 r. opisał Albert Pilát na korze klonu jawora na Ukrainie. Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[2]

Morfologia

Owocnik

Rozpostarty, płaski, pokryty kolcami. Powierzchnia jasnobrązowa^[3]. Starsze owocniki stają się ciemniejsze, niemal czarnobrązowe i przerastają korę^[4]. Z wiekiem staje się także coraz bardziej twardy i popękany. Brzeg nieco włóknisty. Osiąga wielkość do 15 cm^[5].

Cechy mikroskopowe

W jego hymenium występują spiczaste szczecinki^[4]. Zarodniki przezroczyste, białawe o wymiarach 5,5–6,5 × 3–3,6 µm^[5].

Występowanie i siedlisko

W Europie szczeciniak jaworowy ma liczne stanowiska w Karpatach i Alpach oraz pojedyncze w Anglii, na Półwyspie Skandynawskim i na Sycylii. Występuje także na pojedynczych stanowiskach w USA^[6]. W. Wojewoda w 2003 r. przytacza liczne jego stanowiska w Polsce, głównie w Karpatach i Sudetach. Według niego jest to gatunek synantropijny, prawdopodobnie nie jest rzadki i nie jest zagrożony wyginięciem. Znajduje się na czerwonej liście gatunków zagrożonych na Słowacji^[2]. Występuje częściej, niż wynikałoby to z liczby podanych stanowisk, gdyż często jest pomijany z uwagi na miejsce występowania (na wewnętrznej powierzchni kory)^[4].

Nadrzewny. Występuje w lasach, parkach, przy drogach na klonach, głównie na korze ich stojących, żywych lub martwych, starych pni, rzadziej na martwych, leżących na ziemi pniach^[2]. Jest słabym grzybem pasożytniczym^[3]. Rozwija się niemal wyłącznie na wewnętrznej powierzchni kory, ale podano kilka przypadków jego występowania także na zewnętrznej powierzchni kory^[4]. Stwierdzono również jego strzępki w głębszych warstwach korka^[3].