Szczyt Ismaila Samaniego

Szczyt Ismaila Samaniego (tadż. Қуллаи Исмоили Сомонӣ, kullai Ismoili Somoni, ros. пик имени Исмаила Самани, pik imieni Ismaiła Samani) – najwyższa góra Tadżykistanu i Pamiru, nazwana na cześć Ismaila Samaniego, założyciela dynastii Samanidów. Dawniej najwyższy szczyt Związku Radzieckiego.

Szczyt Ismaila Samaniego

Państwo	Tadżykistan
Położenie	?↗, ?↗, ?↗
Pasmo	Pamir
Wysokość	7495 m n.p.m.
Wybitność	3402 m
Pierwsze wejście	1933 Jewgienij Abałakow
• zimowe	4 lutego 1986 W. Balibierdin, W. Szopin, Ju. Razumow, M. Turkiewicz, A. Moskalcow, G. Wasilenko, Ju. Janowicz
Położenie na mapie Tadżykistanu Szczyt Ismaila Samaniego
Położenie na mapie Azji Szczyt Ismaila Samaniego
38°55′N 72°01′E

Pierwszego wejścia na szczyt dokonał radziecki wspinacz Jewgienij Abałakow w 1933 r. Wtedy to szczytowi nadano nazwę Pik Stalina (пик Сталина, Szczyt Stalina). W wyniku destalinizacji, dokonanej przez Nikitę Chruszczowa w 1962, nazwę góry zmieniono na Pik Komunizmu (пик Коммунизма, Szczyt Komunizmu), a w 1998 na jego obecną nazwę^[1]. Pierwszą kobietą, która stanęła na szczycie, była w 1968 r. radziecka wspinaczka Ludmiła Agranowskaja^[2]. W 1972 r., podczas trwania międzynarodowej "alpiniady", szczyt zdobyła grupa polskich alpinistów pod kierownictwem Stanisława Kulińskiego^[3].

Zimą po raz pierwszy i jedyny szczyt został zdobyty 4 lutego 1986 podczas dużej radzieckiej wyprawy, w której udział brało 24 wspinaczy ZSRR (w tym 7 uzbeckich). 4 lutego na szczycie stanęli: W. Balibierdin, W. Szopin i Ju. Razumow (wszyscy z Leningradu), M. Turkiewicz (Donieck), A. Moskalcow (Charków), G. Wasilenko (Symferopol), Ju. Janowicz (Duszanbe). Pozostali zdobyli szczyt 7 lutego. Podczas zejścia dwie osoby poniosły śmierć, wiele osób miało odmrożone stopy^[4][5].

Zdobycie szczytu jest wymagane dla uzyskania rosyjskiego wyróżnienia alpinistycznego – Śnieżnej Pantery.