Pochodził z rodziny wielodzietnej^[2]. Był synem Izaaka i Miriam, których był najmłodszym dzieckiem. Prawdopodobnie w 1921 poślubił Menuchę z domu Zamość. W 1926 w Paryżu urodził się ich syn Wacław Kornblum^[2], zaś w grudniu 1929 zmarła Menucha. Po śmierci żony powrócił do Polski, gdzie w 1930 poślubił^[1] przedszkolankę^[3] Lonię Mileband, a w 1932 urodził się ich syn Ber^[1]. Rodzina Kornblumów mieszkała w Warszawie^[1] i wychowywała także siostrzenicę Loni, Esterę^[3]. Kornblumowie należeli do Bundu, zaś głównym źródłem utrzymania rodziny była prowadzona przez Szlomo pracownia i sklep wyrobów galanterii skórzanej przy ul. Pańskiej 17^[4].

W okresie międzywojennym pisał książki w języku jidysz, a także do prasy żydowskiej w tym głównie do Fołksztyme^[4]. Jego dorobek, zdigitalizowany w Wilnie, jest w YIVO w Nowym Jorku^[5].

W trakcie okupacji niemieckiej wraz z rodziną znalazł się w getcie warszawskim, gdzie pracował szopie krawieckim Oszmana przy ul. Ogrodowej, a następnie w szopie rymarskim przy ul. Niskiej. W trakcie pobytu w getcie dwukrotnie uniknął między innymi deportacji z Umschlagplatzu do obozu zagłady^[1]. Po wywiezieniu jego żony i Estery^[3] do Treblinki zorganizował schronienie swoim synom po tzw. aryjskiej stronie^[1]^[3].

Zginął w Poniatowej w 1943^[1].

Szlomo Kornblum
Data i miejsce urodzenia	1894 Powązki
Data i miejsce śmierci	1943 Poniatowa
Narodowość	żydowska
Język	jidysz
Dziedzina sztuki	literatura

Życiorys

Przypisy