Tadeusz Kuta

Tadeusz Kuta (ur. 8 lutego 1935 w Bydgoszczy, zm. 28 lutego 1983 w Gdańsku) – dziennikarz, pisarz, publicysta specjalizujący się w tematyce zbrodni hitlerowskich i współczesnych stosunków polsko-niemieckich^[1].

Życiorys

Urodził się Bydgoszczy, w rodzinie Władysława, technologa, i Anieli z domu Wierzgacz. W rodzinnym mieście ukończył w 1947 Szkołę Powszechną im. Konarskiego, następnie w 1950 Państwowe Gimnazjum Handlowe, gdzie uzyskał maturę. W 1956 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. Członek Związku Młodzieży Polskiej (1953–1956), od 1964 członek PZPR. W latach 1956–1957 był redaktorem i kierownikiem działu ekonomicznego „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”, w latach 1958–1968 był zatrudniony w Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy. Pracował także w bydgoskim oddziale Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce^[1]. Od 1968 roku związany z Gdańskiem. Początkowo pracował jako kierownik redakcji literatury społeczno-politycznej i popularno-naukowej w Wydawnictwie Morskim, później jako zastępca redaktora naczelnego „Głosu Wybrzeża” (1968–1973), redaktor naczelny „Tygodnika Morskiego” (1973–1974), współtwórca i redaktor naczelny tygodnika „Czas” (1975–1976), redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża” (23 marca 1976 – 13 grudnia 1981). Doradca i bliski współpracownik Tadeusza Fiszbacha^[2]. W sierpniu 1982 objął kierownictwo redakcji literackiej w Rozgłośni Polskiego Radia w Gdańsku^[3].

Był mężem Danuty^[1].

Zmarł w Gdańsku, pochowany na cmentarzu Srebrzysko (rejon V, kwatera TAR III-1-74)^[4].

Wybrane publikacje

• Imiona zbrodni, Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1965.
• Ziemia bydgoska w cieniu swastyki, Bydgoszcz: Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, 1966.
• Anatomia kłamstwa, Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1968.
• Lekcja niemieckiego, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1970.
• Uznanie, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1973.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972)
• Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”
• Medal Pamiątkowy 30-lecia Akademii Medycznej w Gdańsku (1978)
• Medal Gdańska (1979)^[5]
• Odznaka „Za zasługi położone dla rozwoju dziennikarstwa polskiego i SDP” (1979)^[5]

Źródło:^[1].

Nagrody i wyróżnienia

• Nagroda tygodnika „Polityka” za Imiona zbrodni – najlepszą książkę w dziedzinie najnowszej historii Polski (1966)^[3]
• Nagroda Rady Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – za publicystykę na temat zbrodni hitlerowskich w Ziemia bydgoska w cieniu swastyki (1967)
• Nagroda Polskiego Klubu Publicystów Międzynarodowych za Anatomię kłamstwa (1969)
• Nagroda Wojewody Gdańskiego w dziedzinie kultury i nauki za całokształt twórczości publicystycznej (1974)^[6][7]