Tadeusz Seemann

Tadeusz Julian Seeman vel Wiktor Popławski vel Tadeusz Strojeń, po wojnie: Wiktor Popławski ps.: Garbus, Wstydliwy, Nasturcja (ur. 27 listopada 1922 w Stryju, zm. 6 kwietnia 1992 w Nysie) – żołnierz Armii Andersa i Polskich Sił Zbrojnych, oficer Armii Krajowej, porucznik łączności rezerwy, cichociemny.

Tadeusz Julian Seeman
po wojnie: Wiktor Popławski

Tadeusz Strojeń

Garbus, Wstydliwy, Nasturcja

porucznik
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1922 Stryj
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 1992 Nysa
Przebieg służby
Lata służby	1940–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne Armia Krajowa
Jednostki	8 Dywizja Piechoty (PSZ), Inspektorat Rejonowy Łuck Okręgu Wołyń AK
Stanowiska	oficer łączności inspektoratu AK
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	technik
Odznaczenia

Życiorys

Po ukończeniu 4 klas gimnazjum uzyskał małą maturę w czerwcu 1939 roku.

We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. 20 marca 1940 roku został aresztowany w Stryju przez NKWD pod zarzutem działalności w organizacji konspiracyjnej i skazany na 10 lat łagru. Został zesłany w głąb ZSRR, gdzie pracował w lesie. W lutym 1942 roku wstąpił do Armii Andersa, przydzielono go do 8 Dywizji Piechoty. W Palestynie uczył się w Szkole Podchorążych (2 kompania tej dywizji). Jesienią 1942 roku przez Afrykę Południową został przerzucony do Wielkiej Brytanii i przydzielony do Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza.

Po przeszkoleniu w łączności radiowej został zaprzysiężony 10 lipca 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 21 na 22 września 1943 roku w ramach operacji „Neon 5” dowodzonej przez por. naw. Władysława Krywdę. Ekipa została zrzucona na placówce odbiorczej „Lustro” 9 km na północny wschód od Mińska Mazowieckiego. Po aklimatyzacji w Warszawie dostał przydział do Okręgu Wołyń AK, gdzie od listopada był oficerem łączności Inspektoratu Rejonowego Łuck.

29 marca 1944 roku został aresztowany przez NKWD. Był więziony i torturowany w Łucku i Kijowie. Posługiwał się nazwiskiem Wiktor Popławski i nie został rozpoznany jako cichociemny. Został skazany na 20 lat katorgi i dożywotnią zsyłkę. W listopadzie 1944 roku został wywieziony do Workuty. Po zmniejszeniu mu wyroku do 10 lat został w 1953 roku zwolniony z łagru i zesłany dożywotnio do Akczatau, gdzie pracował w kopalni wolframu. 10 kwietnia 1956 roku został zwolniony i 23 sierpnia tego roku dotarł do Polski.

Od 1 października 1956 roku pracował jako kolejno mistrz wydziału aparatury ciężkiej, kierownik wydziału przygotowania produkcji i główny mechanik w Zakładzie Urządzeń Przemysłowych w Nysie. Z dniem 1 stycznia 1981 roku przeszedł na rentę.

Awanse

• podporucznik – ze starszeństwem z dniem 21 września 1943 roku
• porucznik – 12 października 1973 roku.

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13486^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.

Życie rodzinne

Był synem Alfreda, pracownika technicznego na kolei, i Apolonii z domu Rutkowskiej. Ożenił się z Marią Ażibek (ur. 1925) i miał z nią trzech synów: Eugeniusza (ur. 1948), Włodzimierza (ur. 1949) i Bolesława (ur. 1955).