Teodor Kopcewicz

Teodor Kopcewicz (ur. 9 listopada 1910 w Łukomiu, zm. 8 listopada 1976 w Warszawie) – polski geofizyk, profesor, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego.

Teodor Kopcewicz

Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1910 Łukomie
Data i miejsce śmierci	8 listopada 1976 Warszawa
Profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka atmosfery
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1947
Habilitacja	1951
Profesura	1953
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Dziekan
Wydział	Matematyki Fizyki i Chemii UW
Prorektor ds nauczania
Uniwersytet	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Życiorys

Syn Stanisława^[1]. Był absolwentem gimnazjum im. Romualda Traugutta w Lipnie. W 1933 r. ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego broniąc pracę magisterską z fizyki teoretycznej. Po studiach pracował jako młodszy asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej UW. W 1936 r. wyjechał, jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej, na studia do Strasburga gdzie pracował pod kierunkiem Edwarda Rothé.

W 1947 r. uzyskał stopień doktora nauk fizycznych, a w następnie w 1951 stopień docenta geofizyki. Podczas pracy na Uniwersytecie Warszawskim wypromował sześciu doktorów, m.in. Krzysztofa Hamana (1962), Anielę Dziewulską-Łosiową (1967) oraz Janusza Borkowskiego (1969).

W 1947 r. był jednym z współzałożycieli Polskiego Towarzystwa Geofizyków z siedzibą w Warszawie^[2].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu parafialnym w Wyszkowie (tuż za mogiłą pomordowanych w 1920 r.)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (28 września 1954)^[1]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[4]