Theodor Innitzer

Theodor Innitzer (ur. 25 grudnia 1875 w Vejprtach, zm. 9 października 1955 w Wiedniu) – austriacki duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Wiednia.

Theodor Innitzer

Kardynał prezbiter
In caritate servire Służyć w miłości
Kraj działania	Austria
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1875 Vejprty
Data i miejsce śmierci	9 października 1955 Wiedeń
Miejsce pochówku	Katedra św. Szczepana w Wiedniu
Arcybiskup Wiednia
Okres sprawowania	1932–1955
Rektor Uniwersytetu Wiedeńskiego
Okres sprawowania	1928–1929
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	25 lipca 1902
Nominacja biskupia	19 września 1932
Sakra biskupia	16 października 1932
Kreacja kardynalska	13 marca 1933 Pius XI
Kościół tytularny	San Crisogono

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	16 października 1932
Konsekrator	Enrico Sibilia
Współkonsekratorzy	Ernst Seydl Franz Kamprath
Konsekrowani biskupi Hermann Schoppelrey 6 stycznia 1934 Mesrop Habozian 13 września 1942 Franz Sales Zauner 15 sierpnia 1949 Franz Jáchym 19 maja 1950 Josef Schoiswohl 2 września 1951

Życiorys

W latach 1898–1902 studiował teologię na Uniwersytecie w Wiedniu. Święcenia kapłańskie przyjął 25 lipca 1902 roku. Podjął pracę duszpasterską w archidiecezji Wiedeń. 19 września 1932 roku otrzymał nominację na arcybiskupa metropolitę Wiednia. Konsekracja odbyła się 16 października 1932 roku w archikatedrze metropolitalnej św. Szczepana w Wiedniu. Sakry biskupiej udzielił mu abp Enrico Sibilia, nuncjusz apostolski w Austrii. Na konsystorzu 13 marca 1933 roku papież Pius XI wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera San Crisogono. 14 marca 1938 roku osobiście powitał w hotelu Imperial Adolfa Hitlera. 18 marca 1938 wraz z innymi biskupami podpisał uroczystą deklarację biskupów austriackich, w której episkopat dobrowolnie i z zadowoleniem zaakceptował anschluss oraz poparł politykę narodowo-socjalistyczną niemieckiego rządu^[1]. Szybko znalazł się jednak w konflikcie z nową władzą. Gdy 7 października 1938 roku środowiska katolickie zorganizowały w Wiedniu pokojową manifestację, następnego wieczora nazistowscy bojówkarze napadli i zdewastowali pałac kardynalski, a także ciężko poturbowali wikarego katedry św. Szczepana. Kardynał stał się też obiektem ataków propagandowych^[2].

Uczestnik konklawe z roku 1939. Zmarł 9 października 1955 roku w Wiedniu. Pochowano go archikatedrze metropolitalnej św. Szczepana w Wiedniu.