Udo Beyer

Udo Beyer (ur. 9 sierpnia 1955 w Stalinstadt) – lekkoatleta NRD, specjalista pchnięcia kulą. Mistrz olimpijski, mistrz Europy, były rekordzista świata.

Udo Beyer

Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1955 Stalinstadt
Pozycja	195 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD Igrzyska olimpijskie złoto Montreal 1976 lekkoatletyka (pchnięcie kulą) brąz Moskwa 1980 lekkoatletyka (pchnięcie kulą) Halowe mistrzostwa świata srebro Paryż 1985 pchnięcie kulą Mistrzostwa Europy złoto Praga 1978 pchnięcie kulą złoto Ateny 1982 pchnięcie kulą brąz Stuttgart 1986 pchnięcie kulą Uniwersjada złoto Meksyk 1979 pchnięcie kulą Mistrzostwa Europy juniorów złoto Duisburg 1973 pchnięcie kulą
Odznaczenia

Życiorys

Udo Beyer, 1981

Udo Beyer jest najstarszym z sześciorga dzieci montera urządzeń grzewczych Hansa-Georga Beyera i jego żony Eve-Marie. Urodził się w Eisenhüttenstadt noszącym wówczas nazwę Stalinstadt. Wychowywał się w Breslack (obecnie dzielnica Neißemünde) i w mieście rodzinnym. Podobnie jak reszta rodzeństwa grał w piłkę ręczną w miejscowym klubie i nawet był bramkarzem reprezentacji okręgu na zawodach we Frankfurcie. Za radą ojca zdecydował się jednak skoncentrować na trenowaniu lekkiej atletyki. Od 1969 uczęszczał do szkoły sportowej we Frankfurcie, gdzie uzyskał maturę. W tym okresie należał do klubu ASK Vorwärts Frankfurt, w którym był trenowany przez Fritza Kühla, który był w przeszłości olimpijczykiem, reprezentantem wspólnej reprezentacji Niemiec na igrzyskach olimpijskich w Rzymie (1960 i Tokio (1964) w pchnięciu kulą i rzucie dyskiem.

W 1973 Beyer przeniósł się do klubu ASK Vorwärts Potsdam, gdzie trenował go Lothar Hillebrand. Skoncentrował się wówczas na pchnięciu kulą. W Poczdamie rozpoczął studia w zakresie wychowania fizycznego. Jako członek klubu wojskowego był oficerem Nationale Volksarmee, a po zjednoczeniu Niemiec kapitanem Bundeswehry (startował do 1992).

Był przez wiele lat kapitanem lekkoatletycznej reprezentacji NRD. W czasie kariery zawodniczej mierzył 194 cm i ważył 130 kg. Po zakończeniu wyczynowego uprawniania sportu Beyer założył własne biuro podróży w Poczdamie. Od 2004 jest „ambasadorem czekolady” najstarszej niemieckiej wytwórni czekolady Halloren z Halle. Działa także jako przedstawiciel hospicjum dla nieuleczalnie chorych dzieci w środkowych Niemczech. Mieszka w Poczdamie. Jest żonaty od 1976. Miał dwie córki, z których jedna zmarła w dzieciństwie.

Rodzeństwo Udo Beyera także uprawiało sport. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Moskwie w 1980 aż trójka rodzeństwa była w reprezentacji NRD. Udo został brązowym medalistą w pchnięciu kulą, Hans-Georg mistrzem olimpijskim w piłce ręcznej, a Gisela zajęła 4. miejsce w rzucie dyskiem. Inna siostra Gudrun towarzyszyła olimpijskiej reprezentacji w Barcelonie (1992) jako fizjoterapeuta.

Odznaczony Srebrnym Orderem Zasług dla Ojczyzny (NRD).

Beyer przyznał, że świadomie zażywał środki dopingujące w trakcie zawodów w NRD – która w 1970 roku prowadziła systematyczny program dopingowy dla najlepszych sportowców. Jego wyznanie zostało zawarte w filmie dokumentalnym Samotny wilk, który został po raz pierwszy zaprezentowany na Festiwalu Filmowym w Berlinie^[1] w 2013 r.^[2]

Osiągnięcia sportowe

Igrzyska Olimpijskie

Olimpiada	Miejsce	Rezultat
Montreal 1976	1. miejsce	21,05
Moskwa 1980	3. miejsce	21,06
Los Angeles 1984	NRD zbojkotowało imprezę z przyczyn politycznych	-
Seul 1988	4. miejsce	21,40
Barcelona 1992	odp. w eliminacjach	18,47

Mistrzostwa Świata

Mistrzostwa Świata	Miejsce	Rezultat
Helsinki 1983	6. miejsce	20,09
Rzym 1987	6. miejsce	21,13

Mistrzostwa Europy

Mistrzostwa Europy	Miejsce	Rezultat
Rzym 1974	8. miejsce	19,63
Praga 1978	1. miejsce	21,08
Ateny 1982	1. miejsce	21,50
Stuttgart 1986	3. miejsce	20,74
Split 1990	5. miejsce	20,21

Światowe Igrzyska Halowe

Mistrzostwa Świata	Miejsce	Rezultat
Paryż 1985	2. miejsce	21,10

Mistrzostwa Europy Juniorów

Mistrzostwa Europy	Miejsce	Rezultat
Duisburg 1973	1. miejsce	19,65

inne osiągnięcia

• Trzykrotny rekordzista świata (do 22,64 m w 1986 r.)^[3]
• Trzykrotny zwycięzca Pucharu świata i Superligi Pucharu Europy (wszystkie zwycięstwa w latach: 1977, 1979, 1981)
• Jedenastokrotny mistrz NRD (od roku 1977 do 1987)