Ulica Jezuicka w Warszawie

Ulica Jezuicka – ulica na warszawskim Starego Miasta, biegnąca od Rynku Starego Miasta do ul. Kanonia.

Ulica Jezuicka w Warszawie

Stare Miasto
Ulica Jezuicka, widok w kierunku Rynku Starego Miasta
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Przebieg
Rynek Starego Miasta ul. Dawna ul. Dziekania, ul. Kanonia
Położenie na mapie Warszawy Ulica Jezuicka w Warszawie
Położenie na mapie Polski Ulica Jezuicka w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ulica Jezuicka w Warszawie
52°14′57,9″N 21°00′48,1″E

Historia

Ulica została wytyczona podczas lokacji miasta. Pierwotnie nosiła nazwę Świętojańskiej^[1]. Obecną nazwę uzyskała w XVII wieku po wybudowaniu kościoła i klasztoru jezuitów^[2].

W XV wieku znajdowało się na niej dziewięć posesji (sześć po wschodniej stronie i trzy po zachodniej). Pierwsze informacje o kamienicach pochodzą z 1445 i 1462 r. Pierwszymi mieszkańcami byli w większości mieszczanie, wyżsi urzędnicy i duchowieństwo wyższej hierarchii kościelnej (w 1547 r. siedziba biskupów poznańskich).

Od 1597 r. i po pożarze w 1607, który zniszczył większość zabudowy ulicy, jezuici zaczęli przejmować znajdujące się przy niej posesje. Po zachodniej stronie ulicy, po scaleniu czterech kamienic, pod nr 1/3 powstało kolegium jezuitów w Warszawie (druga połowa XVII wieku), a po wschodniej szkoła (1676 r.). Od 1725 r. na posesji nr 4 działało Gimnazjum Zaluscianum (hip. 73). W 1773 r. (po kasacie zakonu) nieruchomości zajmowane przez jezuitów przeszły w ręce Komisji Edukacji Narodowej, a z czasem stały się własnością rządu (XIX wiek). W latach 1840–1857 przy ulicy Jezuickiej 4 działała dwuletnia Szkoła Farmaceutyczna, włączona w 1857 roku w skład Cesarsko-Królewskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej, pozostawiając wydział pod tym samym adresem^[3].

W drugiej połowie XVIII wieku ulica została wybrukowana. W latach 1872–1939 w budynku kolegium jezuickiego znajdowało się Archiwum Akt Dawnych.

Budynki spalone w 1944 r. zostały zrekonstruowane w latach 1953–1959.

W 1983 na komisariacie milicji mieszczącym się pod nr 1/3^[4] doszło do śmiertelnego pobicia Grzegorza Przemyka.

Mieszkali tu m.in. Jakub Kubicki (architekt królewski), rzeźbiarz Franciszek Pinck i architekt Józef Pius Dziekoński.

Ważniejsze obiekty

• Teatr Małego Widza