Ulica Warecka w Warszawie

Ulica Warecka – ulica w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.

Ulica Warecka w Warszawie

Śródmieście Północne
Ulica Warecka na odcinku między ul. Nowy Świat a ul. Kubusia Puchatka
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Długość	300 m
Przebieg
↑ ul. H. Sienkiewicza pl. Powstańców Warszawy ul. K. Baczyńskiego ul. Kubusia Puchatka ul. Nowy Świat, ul. Ordynacka ↓
Położenie na mapie Warszawy Ulica Warecka w Warszawie
Położenie na mapie Polski Ulica Warecka w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ulica Warecka w Warszawie
52°14′06,5″N 21°00′57,6″E

Historia

Ulica jest dawną drogą narolną Kałęczyna^[1]. Pierwotnie prowadziła przez jurydykę Szpitala św. Ducha. W końcu XVIII wieku u jej zbiegu w Nowym Światem wzniesiono drewniany dwór Wareckie, należący do starosty wareckiego Józefa Pułaskiego. Od nazwy tej posesji pochodzi nazwa ulicy, nadana oficjalnie w 1770^[2]. Naprzeciwko dworu powstał pałac Jabłonowskich (później Sanguszków).

W połowie XIX wieku przy placu Wareckim (od 1957 roku plac Powstańców Warszawy) zbudowano stajnie i powozownie poczty konnej, a później gmach Poczty Głównej, który przetrwał do powstania warszawskiego.

Zabudowa ulicy ucierpiała w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku^[3]. W czasie powstania warszawskiego przy ul. Wareckiej róg Nowego Światu znajdował się główny właz kanałowy, którym wychodzili powstańcy ewakuujący się ze Starego Miasta^[4].

Po zniszczeniach w 1944 część budynków odbudowano w latach 50., w tym Dom Spółdzielczości Rolniczej (nr 11a), kamienicę Wedegisa (nr 11) oraz pałacyk Sanguszków i kamienicę Wawrzyńca Mikulskiego na rogu Nowego Światu.

W latach 1948–1955 wzniesiono gmach Narodowego Banku Polskiego (główny projektant Bohdan Pniewski) a w latach 1958–1961 po przeciwległej stronie ulicy hotel Dom Chłopa (również dzieło Bohdana Pniewskiego i Małgorzaty Handzelewicz-Wacławek) z obszernym parkingiem, na którym po roku 2000 wzniesiono nowy budynek hotelowy.

Przy ul. Kubusia Puchatka ulica przechodzi przez dwa sklepione łukowo prześwity. Nawierzchnię jezdni stanowi zachowany przedwojenny bruk z kostki granitowej.