Włodzimierz Sieradzki

Urodził się 22 października 1870 w Wieliczce, w rodzinie Apolinarego i Zofii z Boratyńskich^[1]. Od 1881 uczęszczał do gimnazjum św. Anny w Krakowie, później w Rzeszowie^[1], ale ostatnie lata szkoły średniej odbył w gimnazjum w Jaśle^[2] i tam zdał maturę w 1888^[3]. Studia medyczne rozpoczął w 1888 na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie otrzymał złote stypendium im. cesarza Franciszka Józefa i cesarzowej Elżbiety. W dniu 11 lipca 1894 uzyskał dyplom doktora wszech nauk lekarskich. W dniach od 10 listopada 1895 do 10 lipca 1896 odbywał studia uzupełniające w zakresie medycyny i toksykologii sądowej w Paryżu, dzięki uzyskanemu stypendium im. Kasperka na mocy Uchwały Senatu Akademickiego Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W dniu 15 lipca 1896 został mianowany biegłym sądowym na okręg krakowski przez Sąd Krajowy w Krakowie. W dniu 1 października 1898 powierzono mu organizację Zakładu Medycyny Sądowej przy Uniwersytecie we Lwowie i jego kierownictwo. Funkcje kierownika pełnił nieprzerwanie przez 42 lata do 1941. W 1899 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego medycyny sądowej. Od 1904 profesor zwyczajny i kierownik zakładu medycyny sądowej na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Parokrotnie był dziekanem Wydziału Lekarskiego (1908/1909, 1919/1920), rektor UJK w roku akademickim 1924/1925. Ponadto członek Naczelnej Rady Zdrowia i Rady Zdrowia Okręgu Lwowskiego, prezes (później członek honorowy) Lwowskiego Towarzystwa Lekarskiego, członek honorowy Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego, współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Medycyny Sądowej i Kryminalnej, członek zarządu Towarzystwa Szkoły Ludowej oraz Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”^[1]

Autor licznych publikacji z medycyny sądowej o kierunku ściśle przyrodniczym. W swoich badaniach koncentrował się nad wpływem tlenku węgla na poszczególne barwniki krwi takie jak: hemoglobinę, hematynę alkaliczną i kwaśną, hematoporfinę kwaśną i alkaliczną. Razem z Leonem Wachholzem był twórcą nowej metody oznaczania hemoglobiny tlenkowo-węglowej – tzw. "próba Wachholza-Sieradzkiego", która weszła do piśmiennictwa sądowo-lekarskiego na całym świecie. To z jego inicjatywy w 1927 przy Zakładzie Medycyny Sądowej Uniwersytetu we Lwowie powstała pracownia do badań chemiczno-toksykologicznych.

Zginął w egzekucji grupy profesorów lwowskich, zamordowanych przez Niemców w nocy 4 lipca 1941 na Wzgórzach Wuleckich.

Włodzimierz Sieradzki

Życiorys

Ordery i odznaczenia

Rodzina

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on