WWE Bragging Rights

Bragging Rights – zakończony cykl gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych w październiku w latach 2009-2010 przez World Wrestling Entertainment i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view. Cykl został wprowadzony w 2009 i zastąpił Cyber Sunday w październikowym slocie w kalendarzu gal federacji.

Bragging Rights

Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw (2009–10) SmackDown (2009–10) ECW (2009)
Pierwsza gala	Bragging Rights (2009)
Ostatnia gala	Bragging Rights (2010)
Motyw gali	Walki pomiędzy zawodnikami brandów Raw i SmackDown

Głównym konceptem cyklu były mecze pomiędzy wrestlerami z brandów Raw i SmackDown. Wśród tych walk był 14-osobowy tag team match pomiędzy zawodnikami dwóch brandów^[1]. W 2009 członkowie brandu, z którego wygrali najwięcej walk, otrzymywali jako nagrodę puchar^[1]. Rok później zwycięski brand wyłaniało w jedynej walce pomiędzy rosterami – 14-osobowym tag team matchu, gdyż zrezygnowano z innych rywalizacyjnych walk. Brand SmackDown zdobył puchar dwukrotnie^[2].

W 2011 cykl został zastąpiony przez powracające WWE Vengeance. W 2012 WWE zdecydowało na posiadanie tylko jednej gali PPV w październiku i zaczęto organizować tylko WWE Hell in a Cell^[3][4].

Lista gal

Gala	Lokalizacja	Arena	Walka wieczoru	Drużyny
01 !Bragging Rights (2009) 25 października 2009	Pittsburgh, Pensylwania	Mellon Arena	Randy Orton (c) vs. John Cena 60-minutowy Anything Goes Iron Man match o WWE Championship	Drużyna Raw: D-Generation X (Triple H i Shawn Michaels) (kapitanowie), Big Show, Cody Rhodes, Jack Swagger, Kofi Kingston i Mark Henry
				Drużyna SmackDown: Kane i Chris Jericho (kapitanowie), R-Truth, Matt Hardy, Finlay i The Hart Dynasty (Tyson Kidd i David Hart Smith
02 !Bragging Rights (2010) 24 października 2010	Minneapolis, Minnesota	Target Center	Randy Orton (c) vs. Wade Barrett Singles match o WWE Championship	Drużyna Raw: The Miz (kapitan), Ezekiel Jackson, Sheamus, John Morrison, CM Punk, Santino Marella i R-Truth
				Drużyna SmackDown: The Big Show (kapitan), Jack Swagger, Kofi Kingston, Tyler Reks, Alberto Del Rio, Rey Mysterio i Edge

Wyniki gal

2009

Braggind Rights (2009)

Motyw muzyczny	„Step Up (I'm On It)” – Maylene and the Sons of Disaster[5]
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw SmackDown ECW
Sponsor	WWE SmackDown vs. Raw 2010
Data	25 października 2009
Widownia	13 562
Hala	Mellon Arena
Miejsce	Pittsburgh, Pensylwania
Gale pay-per-view – chronologicznie
Hell in a Cell (2009) Braggind Rights (2009) Survivor Series (2009)
Bragging Rights – chronologicznie
— Braggind Rights (2009) Bragging Rights (2010)

Bragging Rights (2009) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 25 października 2009 w Mellon Arena w Pittsburgh w Pensylwanii. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to pierwsza gala w chronologii cyklu Bragging Rights.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1D	Christian (c) pokonał Paula Burchilla	Singles match o ECW Championship[6]	–
2	The Miz (Raw) pokonał Johna Morrisona (SmackDown)	Singles match[7]	10:54
3	Michelle McCool, Beth Phoenix i Natalya (SmackDown) pokonały Melinę, Kelly Kelly i Gail Kim (Raw)	Six-Diva tag team match[8]	06:54
4	The Undertaker (c) pokonał CM Punka, Reya Mysterio i Batistę	Fatal 4-Way match o World Heavyweight Championship[9]	09:55
5	Team SmackDown (Chris Jericho, Kane, R-Truth, Matt Hardy, Finlay, Tyson Kidd i David Hart Smith) pokonali Team Raw (Triple H'a, Shawna Michaelsa, Big Showa, Cody’ego Rhodesa, Jacka Swaggera, Kofi'ego Kingstona i Marka Henry'ego)	14-osobowy tag team match o Bragging Rights Trophy	15:34
6	John Cena pokonał Randy'ego Ortona (c) z wynikiem 6–5	60-minutowy Iron Man match o WWE Championship[10] Jeśli Cena przegra, będzie musiał odejść z brandu Raw.	1:00:00
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

Iron Man match

Wynik	Zdobywca punktu	Metoda	Czas
1–0	John Cena	Orton odklepał po dźwigni STF	3:55
1–1	Randy Orton	Cena został przypięty po otrzymaniu RKO	9:00
2–2	John Cena i Randy Orton	Podwójne przypięcie	17:00
3–2	John Cena	Orton został przypięty po otrzymaniu Attitude Adjustment z górnej liny	19:40
3–3	Randy Orton	Cena został przypięty po otrzymaniu Dream Street od Teda DiBiasego	20:55
3–4	Randy Orton	Cena został przypięty po byciu rzuconym o siatkę oświetleniową	25:35
4–4	John Cena	Cena przypiął Ortona za pomocą small package	33:00
4–5	Randy Orton	Cena został przypięty po otrzymaniu Elevated DDT z krawędzi ringu o podłogę	35:20
5–5	John Cena	Orton został przypięty po otrzymaniu Attitude Adjustment na stół komentatorski	51:00
6–5	John Cena	Orton odklepał po założeniu na nim dźwigni STF	59:54

2010

Braggind Rights (2010)

Motyw muzyczny	„It's Your Last Shot” – Politics and Assassins
Informacje
Promocja	World Wrestling Entertainment
Brandy	Raw SmackDown
Sponsor	WWE SmackDown vs. Raw 2011
Data	24 października 2010
Widownia	9 000
Hala	Target Center
Miejsce	Minneapolis, Minnesota
Gale pay-per-view – chronologicznie
Hell in a Cell (2010) Braggind Rights (2010) Survivor Series (2010)
Bragging Rights – chronologicznie
Bragging Rights (2009) Braggind Rights (2010) —

Bragging Rights (2010) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 24 października 2010 w Target Center w Minneapolis w stanie Minnesota. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga i ostatnia gala w chronologii cyklu Bragging Rights.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat.

Nr	Wyniki	Stypulacje	Czas
1D	Montel Vontavious Porter pokonał Chavo Guerrero	Singles match[11]	–
2	Daniel Bryan pokonał Dolpha Zigglera (z Vickie Guerrero) poprzez submission	Singles match[12]	16:14
3	The Nexus (David Otunga i John Cena) pokonali Cody'ego Rhodesa i Drewa McIntyre'a (c) poprzez submission	Tag team match o WWE Tag Team Championship[13]	06:29
4	Ted DiBiase (z Maryse) pokonał Goldusta (z Aksaną)	Singles match[14]	07:29
5	Layla (c) (z Michelle McCool) pokonała Natalyę	Singles match o WWE Divas Championship[15]	05:23
6	Kane (c) (z Paulem Bearerem) pokonał The Undertakera	Buried Alive match o World Heavyweight Championship[16]	16:59
7	Team SmackDown (Big Show, Rey Mysterio, Jack Swagger, Alberto Del Rio, Edge, Tyler Reks i Kofi Kingston) (z Hornswogglem) pokonał Team Raw (The Miza, R-Trutha, John Morrison, Santino Marellę, Sheamusa, CM Punka i Ezekiela Jacksona) (z Alexem Rileyem)	14-osobowy elimination tag team match[17]	27:40
8	Wade Barrett (z Johnem Ceną) pokonał Randy'ego Ortona (c) przez dyskwalifikację	Singles match o WWE Championship[18] Jeśli Barret przegra, Cena zostanie zwolniony.	14:34
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)

14-man elimination tag team match

Nr. eliminacji	Wrestler	Drużyna	Wyeliminowany przez	Metoda	Czas[19]
1	Santino Marella	Raw	Tylera Reksa	Burning Hammer	02:38
2	Kofi Kingston	SmackDown	Sheamusa	High Cross	06:52
3	Jack Swagger	SmackDown	Johna Morrisona	Starship Pain	13:07
4	Tyler Reks	SmackDown	Sheamusa	Brogue Kick	14:32
5	Big Show	SmackDown	–	Odliczony poza-ringowo	15:29
6	Sheamus	Raw	–	Odliczony poza-ringowo	15:29
7	R-Truth	Raw	Edge'a	Spear	16:42
8	John Morrison	Raw	Edge'a	Spear	17:09
9	Alberto Del Rio	SmackDown	CM Punka	Back Slide	18:05
10	CM Punk	Raw	Reya Mysterio	619	24:07
11	Ezekiel Jackson	Raw	Reya Mysterio	619	26:16
12	The Miz	Raw	Edge'a	Spear	27:40
Zwycięzcy:	Team SmackDown (Edge i Rey Mysterio)

Zobacz też

• Lista gal pay-per-view federacji WWE