Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
WWE Greatest Royal Rumble
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Greatest Royal Rumble[3] – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE dla zawodników z brandów Raw i SmackDown. Odbyła się 27 kwietnia 2018 w King Abdullah International Stadium w Dżuddzie w Arabii Saudyjskiej[3][4]. Emisja była przeprowadzana na żywo za pośrednictwem WWE Network[5][6] oraz w systemie pay-per-view[7].
Podczas gali odbył się pierwszy w historii 50-osobowy Royal Rumble match, który wygrał Braun Strowman, a także pojedynki o wszystkie tytuły mężczyzn głównego rosteru[8]. Brock Lesnar obronił WWE Universal Championship w steel cage matchu pokonując Romana Reignsa. Ponadto The Undertaker pokonał Ruseva w casket matchu, zaś walka AJ Stylesa z Shinsuke Nakamurą o WWE Championship zakończyła się podwójnym wyliczeniem poza ringowym.
Remove ads
Produkcja
Podsumowanie
Perspektywa
Przygotowania
Greatest Royal Rumble oferowało walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem wrestlerów należących do brandów Raw i SmackDown. Oskryptowane rywalizacje (storyline’y) kreowane były podczas cotygodniowych gal Raw, SmackDown Live oraz ekskluzywnej dla dywizji cruiserweight 205 Live. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria[9][10].
5 marca 2018 WWE i Saudi General Sports Authority ogłosiło, że 27 kwietnia odbędzie się gala Greatest Royal Rumble zorganizowana w Dżuddzie w Arabii Saudyjskiej[11][12]. Zorganizowanie gali jest częścią rozpoczęcia 10-letniej strategicznej i marketingowej współpracy z Saudi General Sports Authority, co ma pomóc w rozwinięciu programu krajowego „Saudi Vision 2030” – poprawienia wizerunku i ekonomii kraju[3][13].
19 marca WWE ogłosiło, że prócz 50-osobowego Royal Rumble matchu, podczas gali odbędzie się siedem walk mistrzowskich o WWE Championship, WWE Universal Championship, WWE Intercontinental Championship, WWE United States Championship, WWE Raw Tag Team Championship, WWE SmackDown Tag Team Championship i WWE Cruiserweight Championship[8].
22 marca potwierdzono, że gala będzie emitowana za pośrednictwem WWE Network[6], a także w systemie pay-per-view w Stanach Zjednoczonych[14] i międzynarodowo[7].
W kwietniu federacja prowadziła nabory nowych potencjalnych wrestlerów z Arabii Saudyjskiej. WWE zaoferowało ośmiu adeptom dalsze treningi w federacji[15].
Rywalizacje
9 kwietnia ogłoszono, że Brock Lesnar, który podpisał kolejny kontrakt z WWE, będzie bronił Universal Championship w steel cage matchu z Romanem Reignsem, co zwiastowało ich rewanż z WrestleManii 34[16][17]. Tego samego dnia podczas odcinka tygodniówki Raw, Reigns okazał złość, gdyż nikt nie powiedział mu o jego przyszłych walkach i oponentach, wyodrębniając jego rewanż z Lesnarem. Po chwili na arenę wkroczył Samoa Joe, który wyzwał do go walki na majowej gali Backlash, po czym obiecał, że po przegranej z Lesnarem, zostanie pokonany również przez niego[18].
26 marca WWE potwierdziło organizację ladder matchu o Intercontinental Championship pomiędzy Sethem Rollinsem, Finnem Bálorem, Samoa Joe i ówczesnym mistrzem The Mizem[19]. Na WrestleManii 34, The Miz utracił mistrzostwo na rzecz Rollinsa[20]. Podczas trwającego draftu „Superstar Shake-up”, Miz i Joe zostali przeniesieni do brandu SmackDown, zaś Rollins i Bálor pozostali zawodnikami brandu Raw[21][22].
26 marca ogłoszono, że Cesaro i Sheamus będą bronić swoich Raw Tag Team Championship w walce z The Hardy Boyz (Jeffem i Mattem Hardym)[19]. Na WrestleManii 34, Cesaro i Sheamus utracili tytuły na rzecz Brauna Strowmana i 10-letniego Nicholasa[20]. Dzień później podczas odcinka Raw, Strowman i Nicholas zrzekli się mistrzostw, gdyż Nicholas (wedle scenariusza) nie mógł regularnie występować dla federacji. Generalny menadżer brandu Raw Kurt Angle ogłosił organizację turnieju „Tag Team Eliminator” o zwakowane tytuły[18]. Jako pierwszych finalistów wyznaczył Cesaro i Sheamusa[18]. Matt Hardy i Bray Wyatt pokonali Titus Worldwide (Apollo Crewsa i Titusa O’Neila) oraz The Revival (Dasha Wildera i Scotta Dawsona), dzięki czemu dotarli do finału[21]. Wskutek trwającego draftu „Superstar Shake-up”, 17 kwietnia Cesaro i Sheamus zostali przeniesieni do brandu SmackDown[22].
Na WrestleManii 34, The Bludgeon Brothers (Harper i Rowan) pokonali The Usos (Jeya i Jimmy’ego Uso) oraz The New Day (Big E i Kofiego Kingstona) w triple threat tag team matchu, zdobywając SmackDown Tag Team Championship[20]. Dwa dni później podczas odcinka SmackDown Live, The Usos pokonali The New Day i stali się pretendentami do tytułów The Bludgeon Brothers na gali Greatest Royal Rumble[23].
26 marca do karty walk dodano pojedynek Johna Ceny z Triple H’em[19].
11 kwietnia, na trzy dni po pokonaniu Johna Ceny na WrestleManii 34[20], The Undertaker został wyznaczony do walki z Rusevem w casket matchu[24], lecz dzień później Rusev został zastąpiony przez Chrisa Jericho[25]. Wedle scenariusza zostało wyjaśnione tym, że żona Ruseva, Lana, poprosiła władze WWE o usunięcie męża z niebezpiecznego rodzaju walki[26]. 16 kwietnia Rusev został przywrócony jako oponent The Undertakera, zaś Jericho został dopisany do listy uczestników 50-osobowego Royal Rumble matchu[27].
Na WrestleManii 34, Jinder Mahal pokonał Randy’ego Ortona, Bobby’ego Roode’a i Ruseva w fatal 4-way matchu, zdobywając United States Championship[20]. 16 kwietnia podczas odcinka Raw, Mahal został przeniesiony do brandu Raw i tej samej nocy utracił swój tytuł na rzecz Jeffa Hardy’ego. Po walce ogłosił, że swoją klauzulę rewanżową wykorzysta podczas gali Greatest Royal Rumble[21]. Dzień później Hardy został przeniesiony do brandu SmackDown[22].
Również na WrestleManii 34, AJ Styles skutecznie obronił WWE Championship w walce z Shinsuke Nakamurą. Po walce Nakamura podarował pas przeciwnikowi, lecz po chwili wykonał mu cios w krocze, a także Kinshasę, wskutek czego stał się antagonistą[20]. 17 kwietnia podczas odcinka tygodniówki SmackDown Live, Nakamura ponowił atak na Stylesie, po czym ogłoszono, że ich rewanż odbędzie się podczas gali Greatest Royal Rumble[22].
Podczas pre-show WrestleManii 34, Cedric Alexander pokonał Mustafę Alego i wygrał turniej o zwakowany WWE Cruiserweight Championship[28]. Dwa dni później podczas odcinka tygodniówki 205 Live, Buddy Murphy zaatakował nowego mistrza podczas jego celebracji w ringu[29]. Murphy miał zmierzyć się z Alexandrem o tytuł podczas gali Greatest Royal Rumble, lecz podczas obowiązkowego ważenia zawodników okazało się, że przekroczył limit wagi o 2 funty; do czasu zmniejszenia wagi został zawieszony w występach. Generalny menadżer 205 Live Drake Maverick ogłosił organizację gauntlet matchu, którego zwycięzca stanie się nowym przeciwnikiem Alexandra[30]. Walkę zorganizowano 24 kwietnia podczas epizodu 205 Live, a wygrał ją Kalisto[31].
Remove ads
Wyniki walk
Tag Team Eliminator
| Ćwierćfinały Raw (9 kwietnia) | Półfinały Raw (16 kwietnia) | Finał Greatest Royal Rumble (27 kwietnia) | |||||||||||
| The Revival (Dash Wilder i Scott Dawson) | Pin[18] | ||||||||||||
| Cesaro i Sheamus | 8:50 | ||||||||||||
| Karl Anderson i Luke Gallows | 3:35 | ||||||||||||
| The Revival | Bray Wyatt i Matt Hardy | Pin[32] | |||||||||||
| Bray Wyatt i Matt Hardy | Pin | ||||||||||||
| Bray Wyatt i Matt Hardy | Pin[18] | ||||||||||||
| Titus Worldwide (Apollo Crews i Titus O’Neil) | 5:07 | ||||||||||||
Wejścia i eliminacje w Greatest Royal Rumble matchu
- – członek brandu Raw
- – członek brandu SmackDown
- – członek brandu NXT
- – wolny agent
- – zwycięzca
Remove ads
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads