Walter Odington

Walter Odington OSB (fl. 1298–1316)^[1][2] – angielski teoretyk muzyki żyjący i działający na przełomie XIII i XIV wieku.

Walter Odington

Pochodzenie	angielskie
Gatunki	muzyka poważna, muzyka średniowieczna

Życiorys

Był zakonnikiem w benedyktyńskim opactwie św. Marii w Evesham koło Worcester^[3][1]. W 1298 roku był członkiem Gloucester College na Uniwersytecie Oksfordzkim^[3]. Identyfikowany jest z Walterem z Evesham, autorem dwóch traktatów astronomicznych^[1][3]. Zajmował się też matematyką, geometrią oraz alchemią, której poświęcił traktat Ycocedron^[3].

Jest autorem datowanego na 2. dekadę XIV wieku traktatu poświęconego muzyce pt. Summa de speculatione musicae, stanowiącego dokument okresu pośredniego między ars antiqua a ars nova^[3]. Najstarszy znany rękopis tego dzieła, pochodzący z początku wieku XV, zachował się w Corpus Christi College na Cambridge University (MS 410, fol. 1–36)^[1][3]. Autor, opierając się na dziełach teoretyków starożytnych i średniowiecznych, zajął się matematycznymi podstawami sztuki muzycznej i ich przełożeniem na praktyczne aspekty wykonawstwa^[3]. W poszczególnych księgach omówił problematykę proporcji i ich roli w określeniu interwałów, problematykę budowy instrumentów muzycznych, zasady rytmiki, system heksachordalny, zawarł też opis muzyki menzuralnej wraz z omówieniem i przykładami form polifonicznych (organum, conductus, motet, hoquetus, rondellus)^[1][3]. Sformułował własne poglądy na temat konsonansowości, w których odchodząc od systemu pitagorejskiego przyjął proporcje 5:4 dla tercji wielkiej oraz 6:5 dla tercji małej, uznając w konsekwencji konsonansowość zarówno tych interwałów, jak i trójdźwięku^[1][2][3].

Krytyczną edycję traktatu Odingtona Walteri Odington Summa de speculatione musicae wydał Frederick Hammond w „Corpus Scriptorum de Musica”, XIV, 1970^[1][2][3].