Wanda Jakubińska

Wanda Jakubińska, właśc. Wanda Jakubińska-Szacka (ur. 6 lipca^[2] lub 15 lipca 1903^[1] w Radomiu, zm. 31 maja 1987 w Berlinie Zachodnim) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Wanda Jakubińska

Wanda Jakubińska (1935)
Imię i nazwisko	Wanda Jakubińska-Szacka
Data i miejsce urodzenia	6 lipca lub 15 lipca 1903[1] Radom, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	31 maja 1987 Berlin Zachodni
Zawód	aktorka
Lata aktywności	1924–1970
Zespół artystyczny
Teatr Nowy w Łodzi
Odznaczenia

Życiorys

Urodziła się 6 lub 15 lipca 1903^[1] w Radomiu, ówcześnie na terenie Imperium Rosyjskiego, w rodzinie Edmunda Jakubińskiego, właściciela zakładu zegarmistrzowskiego w Warszawie, i Julii z domu Brusendorff. W Warszawie ukończyła Prywatne Gimnazjum Żeńskie Krystyny Malczewskiej (1921) i studia na Oddziale Dramatycznym przy Konserwatorium Muzycznym (1924). W latach 1924–1931 występowała na deskach Teatru Miejskiego w Łodzi, w sezonie 1925/26 także w Teatrze „Perskie Oko” w Warszawie^[3]. W latach 1931–1937 grała na scenach Teatru Wielkiego i Teatru Rozmaitości we Lwowie, gdzie współpracowała również z rozgłośnią Polskiego Radia. W latach 1937–1939 była w zespole Teatru Letniego w Warszawie.

Podczas okupacji niemieckiej występowała w kawiarni „Sztuka” w Warszawie, później pracowała jako kelnerka, ekspedientka, modystka, otrzymywała też pomoc materialną z funduszy Tajnej Rady Teatralnej^[4].

Po wojnie grała na scenach łódzkich: Teatru Kameralnego Domu Żołnierza (1945–1948), Teatru Osa (1948–1950) oraz Teatru Nowego (1950–1970), z którym związała się do przejścia na emeryturę 31 grudnia 1970.

Grała w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia. Wystąpiła również w spektaklach Teatru Telewizji: Przy trakcie Antoniego Czechowa w reż. Jerzego Antczaka (1959), Pan Puntilla i jego sługa Matti Bertolta Brechta w reż. Tadeusza Minca (1964) i Rewizor Nikołaja Gogola w reż. Witolda Zatorskiego (1969).

Od 1928 była żoną aktora Maksymiliana Szackiego.

Wanda Jakubińska i Jerzy Śliwiński w komedii Kłopoty Bourrachona w Teatrze Letnim w Warszawie (1938).

Zmarła 31 maja 1987 w Berlinie Zachodnim.

Filmografia

Barbara Drapińska (po lewej) i Wanda Jakubińska (w roli Fillipy) w sztuce Miasto w Dolinie (1948).

• Strachy (1938)
• Serce matki (1938) – właścicielka pensjonatu
• Profesor Wilczur (1938) – matka chorego chłopca
• Gehenna (1938) – matka Ani
• Nad Niemnem (1939)
• Zakazane piosenki (1946) – kobieta w obozie uchodźców w Pruszkowie
• Skarb (1948) – Kowalska, sąsiadka Malikowej
• Za wami pójdą inni (1949) – znajoma matki Anny
• Pierwszy start (1950) – matka Hani
• Dwie brygady (1950) – gosposia Borowicza
• Młodość Chopina (1951) – dewotka na koncercie Paganiniego
• Sprawa do załatwienia (1953) – sekretarka naczelnika
• Celuloza (1953) – Jadwiga Łopaczewska, właścicielka pracownik konfekcji męskiej
• Trudna miłość (1954) – żona Nalepy
• Uczta Baltazara (1954) – chłopka
• Autobus odjeżdża 6.20 (1954) – Kowalska
• Sprawa pilota Maresza (1955) – gospodyni Maresza
• Trzy kobiety (1956)
• Ostatni strzał (1958) – kobieta w kolejce
• Kalosze szczęścia (1958) – kobieta-apostoł w Hyde Parku
• Świadectwo urodzenia (1961) – babina (nowela 3. Kropla krwi)
• Szpital (1962)
• Kryptonim Nektar (1963) – babcia klozetowa w „Cristalu"
• Spotkanie ze szpiegiem (1964) – mieszkanka Szuwarowa
• Przerwany lot (1964) – babcia
• Popioły (1965)
• Lenin w Polsce (1965)
• Piekło i niebo (1966) – babcia małego Ignasia Zasady
• Marysia i Napoleon (1966) – dama
• Zmartwychwstanie Offlanda (1967) – sprzątaczka
• Stajnia na Salvatorze (1967) – sąsiadka Teresy
• Szkice warszawskie (1969) – babcia Julka (nowela 1. Allegro)
• Przygoda Stasia (1970) – baba

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 lipca 1955)^[5]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)^[6]
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1963)