Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Wasyl Łomaczenko
ukraiński pięściarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Wasyl Łomaczenko, ukr. Василь Анатолійович Ломаченко (ur. 17 lutego 1988[1] w Białogrodzie nad Dniestrem) – ukraiński bokser. Jako amator występował w kategoriach lekkiej oraz piórkowej, był dwukrotnym mistrzem olimpijskim, dwukrotnym mistrzem świata, a także mistrzem Europy. Od 2013 walczy zawodowo, były mistrz świata w kategorii piórkowej, były mistrz świata federacji WBO kategorii super piórkowej, były mistrz świata WBC, WBA oraz WBO , a także aktualny czempion IBF i IBO kategorii lekkiej. Pokonał 13 zawodników o tytuł mistrza świata[2].
Remove ads
Kariera amatorska
W 2007, podczas mistrzostw świata w Chicago, 19-letni Łomaczenko zdobył srebrny medal w kategorii piórkowej (do 57 kg). Jedynym zawodnikiem, z którym przegrał na punkty (11:16) był Albiert Sielimow. Wkrótce całkowicie ją zdominował, zostając mistrzem Europy oraz mistrzem świata, a także zdobywając złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Pekinie (otrzymał też Puchar Vala Barkera). Po zlikwidowaniu w 2010 kategorii piórkowej przeszedł do wagi lekkiej (60 kg), w której w 2011 również został mistrzem globu. Na igrzyskach olimpijskich w Londynie zdobył złoty medal w kategorii do 60 kg.
Jest powszechnie uznawany za najlepszego amatorskiego boksera świata przełomu pierwszej i drugiej dekady XXI wieku[3][4][5][6].
Karierę amatorską zakończył rekordem 396-1.
Remove ads
Kariera zawodowa
Podsumowanie
Perspektywa
12 października 2013 Łomaczenko zadebiutował na zawodowym ringu, nokautując w czwartej rundzie Jose Ramireza i zdobywając pas WBO International w wadze piórkowej[7].
1 marca 2014 w San Antonio w Teksasie broniący tytułu Łomaczenko przegrał niejednogłośnie na punkty (112:116, 113:115, 115:113) z Meksykaninem Orlando Salido, który jednak stracił pas mistrza świata WBO poprzez przekroczenie limitu wagi[8]. Tytuł został uznany za wakujący, ale jedynie Łomaczenko otrzymał prawo do walki o niego[9].
21 czerwca w Carson w Kalifornii Ukrainiec pokonał decyzją większości sędziów (116:112, 114:114, 116:112) Amerykanina Gary’ego Russella Jr. i odzyskał pas mistrza świata WBO w kategorii piórkowej[10].
23 listopada w Makau w Chinach wygrał jednogłośnie na punkty (120:107, 120:107, 120:107) z Tajem Chonlatarnem Piriyapinyo[11].
2 maja 2015 w MGM Grand Garden Arena w Las Vegas pokonał przez nokaut w dziewiątej rundzie Portorykańczyka Gamaliera Rodrigueza, po raz drugi broniąc tytuł mistrza świata WBO wagi piórkowej[12].
11 czerwca 2016 w Madison Square Garden pokonał przez nokaut w piątej rundzie mistrza świata WBO kategorii super piórkowej, Portorykańczyka Romana Martineza, przechodząc tym samym do historii boksu zawodowego jako pierwszy zdobywca tytułu mistrza świata w drugiej kategorii wagowej po zaledwie siedmiu walkach.
5 sierpnia 2017 w Kalifornii w trzeciej walce w obronie tytułu mistrza świata WBO kategorii super piórkowej pokonał w siódmej rundzie Kolumbijczyka Miguela Marriagę[13].
9 grudnia w Madison Square Garden w Nowym Jorku spotkał się z innym dwukrotnym złotym medalistą olimpijskim, Guillermo Rigondeaux[14]. Zdominował rywala, który po szóstej rundzie zrezygnował z wyjścia na ring, dzięki czemu po raz czwarty obronił pas mistrza świata WBO wagi super piórkowej[15].
12 maja 2018 także w Madison Square Garden zmierzył się z Wenezuelczykiem Jorge Linaresem, mistrzem WBA wagi lekkiej[16]. Wygrał przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie, zostając pierwszym w dziejach boksu zawodowego zdobywcą tytułu mistrza świata w trzeciej kategorii wagowej (135 funtów) po zaledwie dwunastu pojedynkach[17].
8 grudnia w Madison Square Garden Theatre stanął do unifikacyjnego pojedynku z reprezentantem Portoryko Jose Pedrazą[18]. Miał rywala dwukrotnie na deskach i ostatecznie wygrał jednogłośnie na punkty (117-109, 119-107, 117-109), dorzucając do tytułu WBA mistrzowski pas federacji WBO[19].
12 kwietnia 2019 w Staples Centre w Los Angeles znokautował w czwartej rundzie Anthony'ego Crollę, broniąc tytułów WBA i WBO w wadze lekkiej[20].
31 sierpnia w O2 Arenie w Londynie pokonał jednogłośnie na punkty (118-109, 119-108, 119-108) reprezentanta Wielkiej Brytanii Luke'a Campbella i zunifikował tytuły WBC, WBA oraz WBO w wadze lekkiej[21].
17 października 2020 w MGM Grand w Las Vegas nieoczekiwanie uległ jednomyślną decyzją sędziów (112-116, 109-119, 111-117) Amerykaninowi Teofimo Lopezowi, który dzięki temu stał się posiadaczem mistrzowskich pasów federacji WBC, WBA, IBF oraz WBO w wadze lekkiej[22].
W 2021 w pierwszych walkach po utracie mistrzowskich tytułów pokonał 26 czerwca w Las Vegas reprezentanta Japonii Masayoshi Nakatani przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie[23], a 11 grudnia w Madison Square Garden wysoko na punkty (119-108, 119-108, 117-110) Richarda Commeya[24].
W 2022 nie przystąpił do kontraktowanej walki z nowym mistrzem wagi lekkiej kilku federacji George’em Kambososem Jr. z Australii, gdyż po pełnowymiarowej rosyjskiej inwazji na Ukrainę 24 lutego 2022 wrócił z USA przez Rumunię do ojczyzny, by służyć w ukraińskiej obronie terytorialnej. W tym czasie Kambosos został pokonany w czerwcu przez mistrza WBC Devina Haneya, który stał się niekwestionowanym mistrzem wagi lekkiej wszystkich federacji i w październiku pokonał Kambososa także w walce rewanżowej.
20 maja 2023 w MGM Grand Garden Arena w Las Vegas Łomaczenko przegrał jednogłośnie na punkty (112-116, 113-115, 113-115) walkę z Devinem Haneyem o tytuły mistrza świata WBC, WBA, IBF oraz WBO wagi lekkiej[25].
12 maja 2024 roku w australijskim Perth stoczył walkę z byłym mistrzem wagi lekkiej George'em Kambososem Jr. o wakujący tytuł wagi lekkiej IBF[26]. W jednym ze swoich najbardziej dominujących występów na przestrzeni ostatnich lat zwyciężył przez TKO w 11. rundzie[27]. Przez całą walkę Łomaczenko wyprowadził aż 175 celnych ciosów, a Australijczyk zaledwie 40[27][28].
Na początku czerwca 2025 roku ogłosił zakończenie kariery[29].
Remove ads
Lista walk zawodowych
Podsumowanie
Perspektywa
TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja(dwa do jednego), MD – decyzja większości(dwa do remisu), PTS – walka zakończona na punkty
Remove ads
Tytuły
- Mistrz świata WBO w wadze piórkowej
- Mistrz świata WBO w wadze super piórkowej
- Mistrz świata WBC wagi lekkiej
- Mistrz świata WBA wagi lekkiej
- Mistrz świata WBO w wadze lekkiej
- Mistrz świata IBF w wadze lekkiej
Krytycy
W grudniu 2021 roku gwiazda światowego boksu i żywa legenda Ukrainy Wołodymyr Kliczko był bardzo oburzony czynem swojego rodaka Wasyla Łomaczenki. Po walce z Kommym wszedł na ring nie z flagą Ukrainy, ale z flagą swojego rodzinnego miasta Akkerman (Biełhorod-Dniestrowski).
„Wasyl wygrał, gratulacje, ale czy reprezentował kraj bez flagi swojego kraju?” – Kliczko zadał pytanie retoryczne, dodając skrót WTF"[31].
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads