Wenus Kallipygos

Wenus Kallipygos (dosł. „z pięknymi pośladkami”^[1]), także Wenus Farnese^[2][3] – rzymska rzeźba marmurowa pochodząca prawdopodobnie z II wieku, uważana za kopię wcześniejszego greckiego oryginału. Obecnie znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Neapolu (nr. inw. 6020)^[3].

Wenus Kallipygos

Autor	nieznany
Medium	marmur
Wymiary	1,52 m
Miejsce przechowywania
Lokalizacja	Narodowe Muzeum Archeologiczne w Neapolu

Mierząca 1,52 m wysokości^[2] rzeźba przedstawia boginię Wenus (Afrodytę), wdziewającą chiton. Bogini spogląda przez prawe ramię, podziwiając swoje nagie pośladki i nogi^[2]. Rzeźba została odkryta w XVI wieku w Rzymie, podczas wykopalisk na terenie gdzie w starożytności wznosił się Złoty Dom cesarza Nerona^[2]. Głowa i dolna część prawej nogi postaci są nowożytną rekonstrukcją^[3]. Jako własność rodziny Farnese pod koniec XVIII wieku rzeźba trafiła do Neapolu, gdzie została odrestaurowana przez Carlo Albaciniego. Obecnie jest częścią zbiorów neapolitańskiego Muzeum Narodowego^[2]. W XVII i XVIII wieku, podziwiana przez ówczesnych artystów, doczekała się licznych kopii^[2].

Neapolitańska Wenus Kallipygos uważana jest za kopię wcześniejszej greckiej rzeźby ze świątyni Afrodyty w Syrakuzach, wzmiankowanej przez Atenajosa^[2]. Zgodnie z jego świadectwem w mieście tym mieszkały niegdyś dwie siostry, które kłóciły się o to, która z nich ma piękniejsze pośladki. Poproszony o rozsądzenie sporu młodzieniec przyznał zwycięstwo pierwszej z sióstr. Gdy później opowiedział całą historię swojemu bratu, ten postanowił sam zapoznać się z walorami dziewcząt i uznał, że palma pierwszeństwa należy się drugiej siostrze. Ostatecznie siostry poślubiły obydwu braci, a na pamiątkę wydarzenia ufundowały jako wotum dla Afrodyty wspomniany posąg^[1][3].